Eem een blog van de laatste twee dagen. In het hotel in Praag hadden we geen tijd en geen internet. Maar dat lag aan ons zelf. Van de laatste blogcenten gewoon lekker frissigheid gekocht. Vandaar.
Maandag rond de klok van zeum opgestaan en weer een lekker ontbijtje genoten. Daarna met de tassen 5 minuten lopen naar de priveparkeergarage een eindje verder op.
We konden er pas uit nadat iemand uit zijn bed gehaald was, want zijn auto stond tussen de garagedeur en onze auto in.
Met een brede glimlach de terugreis naar Praag begonnen.
6 Uur later zijn we in Praag.
Hotel is midden in het centrum en de parkeerplek in een parkeergarage. Met dakkoffer pasten we er net in, maar met de aanhanger niet. Geen plek zei de op Poetin lijkende parkeerwachter. Maar dat zei hij pas toen we er al in stonden, en ja, dan kan je er ook niet meer uit natuurlijk.
Hotel is midden in het centrum en de parkeerplek in een parkeergarage. Met dakkoffer pasten we er net in, maar met de aanhanger niet. Geen plek zei de op Poetin lijkende parkeerwachter. Maar dat zei hij pas toen we er al in stonden, en ja, dan kan je er ook niet meer uit natuurlijk.
Eindeloos getreuzel, schouders ophalen, opeens elkaar niet meer begrijpen, wat telefoontjes van Poetin, daardoor tijd om de aanhanger alvast los te koppelen, en opeens........ Ja hoor. Er is plek. Helemaal aan het eind nota bene twee plekjes gereserveerd voor de familie De G. Wij zullen nooit vrienden worden met Poetin.
Daarna Praag in. Blijft toch wel een relaxte stad hoor.
Over Brug van Karel. Fototoestel leeg. Dan maar een ander plaatje.
Putdeksel voor in het alleputdekselswaarookterwereldverzamelmapje op de computer.
Eerst nog eem een dikke donderbui op de kop zodat we in ieder geval aan de buitenkant nat waren. Toen de binnenkant nog. Weer in hetzelfde restaurant gegeten als op de heenreis. Lekkerrrrrrrrr.
Daarna nog eem door Praag sjokken en vervolgens plat.
De volgende dag een superontbijt gehad in hotel Charles Central. Vriendelijk afscheid genomen van Poetin die ook Duits sprak. En ik opeens ook!
Dwars door Praag via Dresden, onder Bremen door en dan worden we zomaar door onszelf voorbij gereden.
Na dit unieke moment op zoek naar de traditionele laatste snekplek van meneer Mc Donald. In Winschoten dus. Omdat we niet van de Burgerking zijn, dus. Anders hadden we dat ja wel gedaan, ja.
De pokkel vol met van alles en nog wat en huppekee naar huis. Oma B nog gedag gezegd en daarna J thuis afgeleverd. Was super om hem de laatste week mee te hebben gehad, hee hee hee, hee jóng.
Thuis stond buurvrouw A ons al op te wachten.
Het werd nog laat die avond, met foto's en frissigheid.
Groet'n hbesj
Parkeerproblemen. Geweldig. Poetin blijft wel een vreemde man begrijp ik. En dat hij Duits sprak, doet zijn broer in Moskou ook. Dat kenteken kom je natuurlijk nooit meer tegen. Had je die bestuurder niet kunnen laten stoppen? Dwingend?????? Geweldig. Dus mc donalds......als afsluiter! Mooi alles dus. En goed gegaan en gezellig enz. Nogmaals, was allemaal leuk om te lezen. Wacht op het volgende blog over weer een mooie trip. MR
BeantwoordenVerwijderen