Ronda. Moet je gezien hebben.

Hola amigos.

Klopt helemaal. Onze laatste grote tour van deze vakantie was naar Ronda, waarvan de kenners hadden gezegd dat we dat moesten zien.

Op tijd, na het inmiddels welbekende uitgebreide ontbijt, in de auto voor een tocht schuin naar beneden door het zuidelijkste deel van Spanje. 

En alweer werden we verrast door de enorme wijdsheid van dit land. Kilometers lange, gele stoppelvelden met hier en daar stroken olijfbomen werden door onze grijs(vuile) blauwe Mazda doorsneden. Overal lagen, verspreid in het land, als flatgebouwen, opgetaste stropakken. Als groot contrast met deze velden stonden enorme hectares zwarte, droge zonnebloemen heen en weer te wiegen in de wind. Vanaf boven moet het wel een soort dambord geleken hebben. Hier en daar een veld met olijfbomen gaf het geheel nog een beetje kleur.

Na ongeveer twee uur reden we Ronda binnen.

Even voor de beeldvorming: dit dorp is op twee bergruggen gebouwd en is onderling bereikbaar door drie bruggen. 

Dit zijn de twee oudste bruggen. Koegel moar eem veur de historie.

En dit is de nieuwste. Maar goed, die is ook al aardig oud hoor.

Zuik moar eem weer op "nije olle brug" in Ronda.

Nadat we op en neer van boven naar beneden en weer naar boven door het mooie dorp waren gelopen, gaven we de pijp aan Maarten. Gelukkig kwamen we die tegen in een piep kleine bodega met de lekkerste tapas tot nu toe.

Nog vergeten te vertellen, maar wel belangrijk voor diegenen die door ons blog enthousiast geworden zijn, om ook eens die kant op te gaan: midden in het centrum is een onoverdekte, stoffige parkeerplaats waar je uitstekend je auto neer kunt zetten. Daarna links aanhouden en onder de witte parasols drink je veruit de lekkerste cappuccino van heel Spanje. Echt waar. 

Eem opsloan bie joen papier'n want dit kist mit koekeln nait vindn.

Voor de rest nog door het dorp gesjokt om al het moois digitaal vast te leggen.

Terug, bij de casa "muy bueno" tot de conclusie gekomen, dat dit echt de laatste autotrip van de vakantie was. De vermoeidheid slaat toe en de rustdag van morgen, voordat we maandag naar Marrakesh gaan, is meer dan verdiend. 

Oh ja, om de vraag van een blogvolger te beantwoorden, tot nu toe hebben we 4257 km gereden.

Sorry, de teller stond al op elf toen we de stad verlieten. (Mierenneukster).

Adios amigos

Hbes