Essaouira

Bonjour mes amis.

Heel vroeg op en na het ontbijt op het dakterras, met een aircolimo naar de westkust van Marokko. Eén lange rechte weg vanaf Marrakesh. Dat is trouwens wel een grote stad hoor. Onze chauffeur, dezelfde als degene die ons van het vliegveld haalde, had het over meer dan een miljoen inwoners. Zal wel kloppen en natellen heeft geen zin. 't Spul lijkt allemaal op elkaar.

Blijkt dat wij in het meest armoedige deel van de stad zitten. 

Buiten de stad begint al gauw het dorre droge landschap. Regelmatig zien we dienders met laserguns en gewone politiepatrouilles. Te hard rijden wordt hier zwaar gestraft en waar alle verdere controles voor nodig waren, wij weten het niet. 

Onderweg zagen we het volgende tafereel.

 

Die geiten eten daar uit de bomen. En als ze er niet bij kunnen klimmen ze er in. ( we hebben ze er echt niet in gegooid hoor).

Twee en half uur later genieten we van het volgende uitzicht:

De stad van de titel en de Atlantische oceaan. Niet gek hè?

Beetje door de stad heen gelopen en de plek van de Game of Thrones op gezocht.

Tataaaaaaaa

Hier was het dus om te doen. 

Iemand van een naast gelegen toren wist precies te vertellen waar de camera's stonden waar de serie mee opgenomen is. Toch leuk om daar ook gestaan te hebben.

Vis eten moet je daar ook. Verser is er in heel Marokko nie te krijgen, bij dezen dan:

 Natuurlijk ook nog eem met de poot'n in de zee gestaan en daarna gingen we weer huiswaarts. Dag weer voorbij. 

Terwijl we het blog samenstellen begint de mechanische grote bek van de moskee zijn zegen uit te brengen over dit kunstwerk. Wedden dat de foto's nu wel goed gaan?

Overigens roept hij ons 's morgens ook al aan hoor (05.00 uur) maar ja, het ontbijt wordt pas vanaf 08.30 uur geserveerd. Anders waren wij er ook wel hoor, alleen, we mochten nooit voor het ontbijt de deur uit, en ook niet met een boterham in de hand.

Morgen onze laatste dag hier alweer.

Moar eem kiek'n wat dat wordt.

Bon soir mes amis.

Hbes