Weer thuis.

Moi luu.

We zijn weer thuis hoor. Na een zeer voorspoedige rit waren we zomaar bij de mac in Joure. Wat is een maccroquet (spreek uit: mekkrokket) toch lekker he?.

Even later de spullen uit de auto en de slaapzakken op de droogmolen om te luchten. Natuurlijk draait de inhoud van de eerste wasmachine dan al. 

Even naar oma banana ( spreek uit: oma banaan) geweest en bijgepraat onder de dia voorstelling van onze foto's op de tv. Volgende keer meer.

Nu even wat sapjes enz... onder de overkapping en genieten van hoe goed we het huis en de aangrenzende landerijen weer aangetroffen hebben. Waarvoor dank (spreek uit: terrimah kassih banjak)

Morgen een evaluatie van de vakantie.

Geraniums bij nacht.

Trusten.

Hbes.

Onderweg naar huis.

Hola amigos,

Gistermorgen vreselijk vroeg, 03.15 uur, uit de veren en na het aankleden een très petit déjeuner genoten op ons dakterras. Dat had Hamza, door ons steevast Hamas genoemd, toch maar even keurig voor ons geregeld. Met een airco limo naar het vliegveld gebracht en om 06,10 uur in het vliegtuig gestapt. Alweer een 737-800. We hadden de eerste twee rijen, zodat als er wat zou gebeuren, wij er als eerste uit zouden kunnen. Hoewel, op 7 km hoogte en boven zee... 

In Sevilla stond de auto al verder onbeschadigd klaar, zodat we de sleutel in ontvangst konden nemen en onmiddellijk gas konden geven.

 We hebben genoten van een lege vierbaans autovía, van beneden tot driekwart bovenin Spanje. Onze tent opgezet op een camping municipal, waarvan de naam niet het vermelden waard is, omdat we zeer slecht behandeld werden. 

Vanmorgen om 07.00 uur ging de wekker alweer. Tent afbreken gaat ons net zo slecht af als het tent opzetten. Pokkehumeur dus. Laatste stukje Spanje doorgekrost (omdat ik niet weet hoe je het in het Engels schrijft) en nu hebben we net de tent opgezet op een prachtige camping mét vreeeeeselijk aardig personeel op ongeveer 200 km onder Paris ( spreek uit: Parijs)

Tent opzetten ging goed, wat een wonder!

Zitten nu aan de sapjes en zoutjes voor voor de dorst en voor tegen de dorst, of andersom, wat u maar wilt. 

Morgen de laatste ruk naar huis. Nog maar 880 km. Wie doet ons wat!

Bon soir mes amis

hbes

Laatste dag Marrakesh

Bonjour mes amis.

Laatste dagje alweer hier in Afrika.

Na het dakterrasontbijt maar weer de stad door gesjokt. De vakantievermoeidheid is in de benen geslagen en ook de hitte eist zijn tol. 

Gelukkig gaan we nog een paar mooie dingen bekijken. Een fotootje lijkt me daarom wel op zijn plaats.

Hier staan we het plafond van een van de kamers van het paleis el badia te bekijken.

Verder hebben we nog wat souvenierwinkeltjes bezocht waar je de meest lekker geurende olieen kon ruiken en/of kopen.

Natuurlijk op de Grote Markt gegeten en nog even gekeken wat we na vandaag gaan missen.

Dezen dus. Behalve 's Morgens vroeg. 

Morgen zijn we eerder dan hem. Dan zijn we om 04.00 uur al op het vliegveld om terug te keren naar het blauwe wrak in Sevilla ( spreek uit Sebhieja) in Europa.

Bon soir.

Hbes

Nabrander.

Bon soir mes amis.

Nog eem een nabrander.

De sapjes en de zoutjes voor tegen en voor voor de dorst zullen jullie de afgelopen dagen wel gemist hebben, maar ja. Ramadan hè? 

Overigens, bepaalde sapjes zijn hier niet of heel moeilijk te krijgen en dan tegen prijzen waarvoor je in Nederland een hele brouwerij koopt en in Frankrijk een heel chateau. 

Vers geperste orange dus of pomplemousses of een combinatie van allebei met een limoentje er door.

Ook lekker en het schijnt ook gezond te zijn.

Beste maar weer.

Hbes

Essaouira

Bonjour mes amis.

Heel vroeg op en na het ontbijt op het dakterras, met een aircolimo naar de westkust van Marokko. Eén lange rechte weg vanaf Marrakesh. Dat is trouwens wel een grote stad hoor. Onze chauffeur, dezelfde als degene die ons van het vliegveld haalde, had het over meer dan een miljoen inwoners. Zal wel kloppen en natellen heeft geen zin. 't Spul lijkt allemaal op elkaar.

Blijkt dat wij in het meest armoedige deel van de stad zitten. 

Buiten de stad begint al gauw het dorre droge landschap. Regelmatig zien we dienders met laserguns en gewone politiepatrouilles. Te hard rijden wordt hier zwaar gestraft en waar alle verdere controles voor nodig waren, wij weten het niet. 

Onderweg zagen we het volgende tafereel.

 

Die geiten eten daar uit de bomen. En als ze er niet bij kunnen klimmen ze er in. ( we hebben ze er echt niet in gegooid hoor).

Twee en half uur later genieten we van het volgende uitzicht:

De stad van de titel en de Atlantische oceaan. Niet gek hè?

Beetje door de stad heen gelopen en de plek van de Game of Thrones op gezocht.

Tataaaaaaaa

Hier was het dus om te doen. 

Iemand van een naast gelegen toren wist precies te vertellen waar de camera's stonden waar de serie mee opgenomen is. Toch leuk om daar ook gestaan te hebben.

Vis eten moet je daar ook. Verser is er in heel Marokko nie te krijgen, bij dezen dan:

 Natuurlijk ook nog eem met de poot'n in de zee gestaan en daarna gingen we weer huiswaarts. Dag weer voorbij. 

Terwijl we het blog samenstellen begint de mechanische grote bek van de moskee zijn zegen uit te brengen over dit kunstwerk. Wedden dat de foto's nu wel goed gaan?

Overigens roept hij ons 's morgens ook al aan hoor (05.00 uur) maar ja, het ontbijt wordt pas vanaf 08.30 uur geserveerd. Anders waren wij er ook wel hoor, alleen, we mochten nooit voor het ontbijt de deur uit, en ook niet met een boterham in de hand.

Morgen onze laatste dag hier alweer.

Moar eem kiek'n wat dat wordt.

Bon soir mes amis.

Hbes

Marrakesh

Bonjour mes amis.

Jullie raden het al. Mocht je Marokkaans niet al te sterk zijn, kun je je altijd nog in het Frans redden. Maar ja, met een twee en MAVO 4 ........ Engels dus.

De dag begonnen met een te water lating in de plompert. Je mag er niet in springen ( ik zeg nog zo, geen bommetje) maar er zachtjes in glijden mag wel. 

Daarna een rustiek onbijt op het dakterras. Heerlijk hoor, en sterke koffie bovendien. 

Even laten zakken en daarna op sjouw. 

Allereerst het paleis El badii, een ruine waar ooievaars op nesten maar al het goud en onix uit verdwenen is.

Vervolgens via de tuinen koutoubia naar het paleis Royal van koning Mohammed de zesde. Hier mochten we geen foto's maken en Ester moest zelfs een wissen. Op onze vraag of de koning misschien thuis was werd aarzelend ontkennend geantwoord.

De toegangspoort Bab Agnaou leidde onsnaar de mosquee La Koutoubia alwaar de rieten matten klaar lagen voor het gebed. Als niet moslim mochten wij er niet in. 

De dorst werd gelest op het plein Jemaa el - Fna , zeg maar de Grote Markt van Stad, op het daterras van cafe de France, met mintthee, espresso, cola en water. 

 Daarna was het eerst weer krachten op doen in de riad. Gisteren verkeerd geschreven dus nu goed: riad dar alfarah. Koekeln moar.

'S avonds weer naar het plein, want daar gebeurd het. Lekker eten en verbazen over alles en iedereen.

 

Morgen weer een uitstapje: we gaan naar Essaouira. Ligt aan de westkust van Marokko en is bekend van de serie. Game of Thrones. Beetje zwemmen en verse vis eten. Voor wat het waard is.

Bon soir

Hbes.

Ps. Bij het plaatsen zagen we geen fotootjes staan maar wel vierkantjes. Da's wel jammer want volgens ons waren het best wel mooie hoor?

Marracrash

,Hola amigos.

Vanmorgen op tijd wakker geworden. Toch wel weer een beetje een spannende dag voor de boeg. Maar eerst tijd genoeg om alle restjes uit de koelkast op te eten en leeg te drinken. Dat was een behoorlijke klus en toen maar wachten tot 12.45 uur om naar het vliegveld te gaan.

Je kent dat gevoel wel. Eigenlijk wil je wel weg maar je bent dan veel te vroeg op de plek van bestemming. 

Allerhartelijkst afscheid genomen van Nelly, Hans en Maarten. Mooie tijd gehad en ook wel weer goed om iets geheel nieuws te gaan doen.

Royaal op tijd stonden we op het vliegveld bij de plek waar onze auto in ontvangst zou worden genomen door de fa. Bracoparking. De auto buiten en wij binnen bij het Meetingpoint.

Dat duurde toch even langer als verwacht dus op een gegeven moment maar even naar buiten om te kijken of daar iemand stond.

Net de kop buiten de schuifdeur gestoken of daar zie ik onze auto een halve meter naar voren en naar achteren rijden, net op het moment dat er een bus langs rijdt.

Nou dan wil je wel even een sprintje trekken.

Blijkt dat die buschauffeur" eem een binnbochtje" genomen had en de linkerachterkant van de auto een masage had gegeven met als gevolgdat de bumper aan flarden is, het achterlicht aan gruzelementen is en het staal licht is verwrongen.

Dan is de gort gaar natuurlijk en helemaal als die vent ook nog door wil rijden. Daarom maar in de deuropening van de bus gaan staan en de deuren uitelkaar gedrukt gehouden.

Daar was die chauffeur op een geven ogenblik ook flauw van dus die de motor uit en hij loopt zomaar weg. Ik er achteraan. In de hal snel Bettie geroepen dat die de politie moest waarschuwen.

Om een nog langer verhaal kort te houden: gegevens van de bus en chauffeur op een stukje papier gezet en ook de de gegevens van de politie. Contact gehad met de verzekeringsmaatschapij en nu maar hopen dat alles weer goed komt als we weer in Nederland zijn.

De auto kan nog rijden en met wat tape het achterlicht zoveel mogelijk rood laten kleuren.

Daarna het vliegtuig in en met een volle 737-800 met 550 km per uur naar Marrakech waar we keurig werden opgewacht door iemand van de riad waarin we de komende 4 nachten zullen verblijven. 

Een riad is een soort hotel midden in het centrum van Marrakech en de onze is genaamd Dar el Farah.

Koekel moar eem weer.

Om 20.30 uur plaatselijke tijd, is twee uur eerder dan bij jullie, kregen we een drie gangen menu geserveerd op de rand van het zwembad. Alleen maar Marokkaanse gerechten. Heerlijk. 

22.00 uur de buik meer dan rond en moe en voldaan is de familie naar hun kamer gegaan.

Nog eem wat na kletsen en dan straks lekker plat op een hemelbed zonder hemel. 

Oh ja, nog eem dit.

Het is nog ramadan wat inhoudt dat er door de bevolking hier overdag niet gegeten of gedronken wordt en dat ze dat dan doen om ongeveer 20.30 uur. Tussen 18.00 en 21.00 uur ligt de zaak hier dan ook plat.

Rustdag en ...........

Hola amigos.

Vandaag wederom een welverdiende rustdag. Was ook wel nodig hoor. Wat hebben we veel gezien in zuid Spanje. 

Dus vandaag sapjes en zoutjes, plompert, boekje lezen, tour kijken, en....... de dakkoffer weer gevuld en alvast bagage uitzoeken voor de vlucht van morgen. Alleen handbagage, 10 kg per persoon en flesjes met vloeistoffen waar maar 100 cc in kan. Voor Sara haar lenzenvloeistof hebben we bij de apotheek 5 kleine flesjes gehaald waar normaliter oogdruppels of zo in gaan. 

Zukse dus. 

Ik dacht dat dat ook wel handig zou zijn voor mijn after shave. Bleek in mijn geval niet nodig want de inhoud van mijn flesje after shave is niet eens 100 cc.

En voor Sara was 1 flesje ook wel genoeg geweest. Nou, dan snappen jullie wel wat er in die andere flesjes gaat. Zo Dom kunnen we niet zijn, nietwaar?

Voor de rest, rust.

Morgen vliegen we om 16.40 uur vanaf Sevilla naar Marrakesh waar we om 16.10 uur aankomen.

Nu eerst even een biertje om e.e.a te verwerken. Blijkt plaatselijke tijd te zijn.

Zijn we nog niet gek of bevangen door de hitte dus.

Voor de rest geen nieuws, dus...

 

Evaluatie van Hinojos ( spreek uit: ienoggos, met de klemtoon op de eerste o)

Voor ons was dit een ideale plek om het eerste deel van de vakantie door te brengen. Een mooi huis dat precies groot genoeg was voor ons vieren met alles d'r op en d'r an. Het heeft ons aan niets ontbroken en een weldaad was de airco en het zwembad. De afstand naar het strand was precies goed en de plaatsen die we bezocht hebben lagen weliswaar een eind van ons vandaan maar dat wisten we van te voren. 

De uitbaters Nelly en Hans, en later ook zoon Maarten hebben het ons reuze naar de zin gemaakt en hoewel we zeer naaste buren waren, alleen het zwembad zat er tussen, hebben wij ons nooit bezwaard gevoeld in ons doen en laten (zij hopelijk ook niet).

Al met al een muy bueno plek die "Casa Velden" heet, die we een ieder kunnen aanbevelen.

Adios amigos

Hbes.

Ronda. Moet je gezien hebben.

Hola amigos.

Klopt helemaal. Onze laatste grote tour van deze vakantie was naar Ronda, waarvan de kenners hadden gezegd dat we dat moesten zien.

Op tijd, na het inmiddels welbekende uitgebreide ontbijt, in de auto voor een tocht schuin naar beneden door het zuidelijkste deel van Spanje. 

En alweer werden we verrast door de enorme wijdsheid van dit land. Kilometers lange, gele stoppelvelden met hier en daar stroken olijfbomen werden door onze grijs(vuile) blauwe Mazda doorsneden. Overal lagen, verspreid in het land, als flatgebouwen, opgetaste stropakken. Als groot contrast met deze velden stonden enorme hectares zwarte, droge zonnebloemen heen en weer te wiegen in de wind. Vanaf boven moet het wel een soort dambord geleken hebben. Hier en daar een veld met olijfbomen gaf het geheel nog een beetje kleur.

Na ongeveer twee uur reden we Ronda binnen.

Even voor de beeldvorming: dit dorp is op twee bergruggen gebouwd en is onderling bereikbaar door drie bruggen. 

Dit zijn de twee oudste bruggen. Koegel moar eem veur de historie.

En dit is de nieuwste. Maar goed, die is ook al aardig oud hoor.

Zuik moar eem weer op "nije olle brug" in Ronda.

Nadat we op en neer van boven naar beneden en weer naar boven door het mooie dorp waren gelopen, gaven we de pijp aan Maarten. Gelukkig kwamen we die tegen in een piep kleine bodega met de lekkerste tapas tot nu toe.

Nog vergeten te vertellen, maar wel belangrijk voor diegenen die door ons blog enthousiast geworden zijn, om ook eens die kant op te gaan: midden in het centrum is een onoverdekte, stoffige parkeerplaats waar je uitstekend je auto neer kunt zetten. Daarna links aanhouden en onder de witte parasols drink je veruit de lekkerste cappuccino van heel Spanje. Echt waar. 

Eem opsloan bie joen papier'n want dit kist mit koekeln nait vindn.

Voor de rest nog door het dorp gesjokt om al het moois digitaal vast te leggen.

Terug, bij de casa "muy bueno" tot de conclusie gekomen, dat dit echt de laatste autotrip van de vakantie was. De vermoeidheid slaat toe en de rustdag van morgen, voordat we maandag naar Marrakesh gaan, is meer dan verdiend. 

Oh ja, om de vraag van een blogvolger te beantwoorden, tot nu toe hebben we 4257 km gereden.

Sorry, de teller stond al op elf toen we de stad verlieten. (Mierenneukster).

Adios amigos

Hbes

Hoera, regen.

Hola amigos.

Dat is nog eens wakker worden. Zwaar bewolkt. Dus trekt het ouderpaar maar weer eens de stoute hardloopschoenen aan. Een parcourtje van ongeveer veertig minuten op en neer over smeltend teer. Bij terugkomst regent het. Heerlijk hoor. En dat verandert direkt de planning. Waren we van plan om naar het strand te gaan, nu wordt Sevilla ( spreek uit: Sehbielja) weer als doel gekozen. We hadden nog niet alles gezien, vandaar. 

Bij het vertrek eerst de vuile was op het terras van de uitbaters neergelegd. Da' s de afspraak hoor. En morgen komen ze schoon en zacht en geurig als een lavendelveld weer terug. Is dat vakantie?

Als eerste stop hebben we  het plaza de España uitgekozen. Het gebouw is neergezet voor de Ibero-amerikaanse expo van 1929 en heeft tegeltableaus van alle provincies van Spanje.

Prachtig. 

Daarna door naar de Casa de Pilatos. Ook weer zo'n prachtig bouwwerk met moorse decoraties, sculpturen uit de oudheid en classicistische vormen (anwb boekje taal).

Fotootje dan maar:

Plots is het alweer tapastijd, erg hè?

Geserveerd in een ouderwetse bodega. Geen straf hoor.

Iets van vis deze keer. Ansjovis in gekruide olie en hele hete knoflookgarnalen. Waar die gevangen worden houden ze angstvallig geheim. Man, alsof er een engeltje over je tong fietst. Verder nog wat vlees en sapjes erbij en de familie kan er weer tegen hoor.

Als laatste stop zijn we naar het Plaza de Toros de la Maestranza geweest. Daar worden de stierenvechten gehouden.

Een grote arena met een geweldige historie. 14000 mensen kunnen de torero's bewonderen die hier de stieren bevechten. Of andersom. Dat kost niet aleen het leven van de stier maar ook nog eens 20 paarden per avond. (En dan maken ze zich druk over zwarte Piet)  Nou ja, 's lands wijs, 's lands eer.

Overigens gaat het vlees naar het slachthuis waarna het wordt verkocht. Da's ten minste nog wat. 

Wij hebben dat niet gezien. Maar wel het hele gebouw en het inpandige museum.

Daarna terug naar de casa "muy bueno" waar het zwembad werd besprongen en de  eenvoudige warme maaltijd werd genuttigd met alles d'r op en d'r an.

Morgen een laatste lange dagtocht naar Ronda. Moet je gezien hebben, zegt men. Nou, dan doen we dat toch?

De avond wordt besloten met de bekende sapjes voor....................... Precies!

Adios amigos.

Hbes

(Ps. Koekel ze)

Rustdag

Hola amigos.

Vandaag rustdag. Zeer sober ontbijt derhalve. De kok rust ook!

Zelfs voor het zwembad. Nee hoor, lekker veel in het zwembad gezeten, 

Van alle hulpstukken gebruikt gemaakt. 

Bij Hans en Nelly ( alles kan daar) de boardingkaarten uitgeprint, met als gevolg dat hij nou geen papier meer heeft. Boodschapjes gedaan en........ inderdaad, alles tot ons genomen voor voor en voor tegen. Want dorstig weer is het zeker bij +40.

Voor de rest opgeschrikt door vlucht MH 17. 't Is toch wat. 

Morgen maar eem weer met de toon'n in't zaand bie 't straand.

Oh ja eem dikdoun in toene!

Mooi he?

Adios amigos.

Hbes.

Cordoba bij + 40

Hola amigos.

Vandaag naar Córdoba. Maar niet nadat we de dag weer begonnen waren met een.........precies. En lekker. 

Vroeg (09.00 uur) in de auto voor een ritje van dik twee uur. Córdoba moest gezien worden, in ieder geval vanwege het bijzondere gebouw met de prachtige naam: "Mezquita". Op een of andere manier schiet ik altijd in de lach als ik die naam zie. Zal wel van vroeger komen van de TV. Je weet wel, die kleine druktemaker met die snor. 

Auto konden we naganoeg weer onder de deur kwijt en hoppa, eenmaal boven de grond, wij naar binnen.

Even de historie: eerst had je een moskee, ongeveer 785 na christus. Na de verovering van Córdoba werd de moskee gewijd tot een christelijk gebedshuis waarbij de katholieken omstreeks 1600 bedachten om in het gebouw maar een kathedraal te bouwen. Nou dan krijg je dus een rare mix van twee geloven en twee gebouwen. 

Ook hier weer een paar uur doorgebracht en de historie op ons in laten werken.

J

De gebruikelijke tapas werden genuttigd in een patio die voorzien was van airco. Beiden lekker hoor, want de temperatuur was inmiddels opgelopen tot rond de 40 graden. 

Te warm om door de stad te sjouwen dus.....

 .......... met de bus. Als enige in een dubbeldekker.........

.................. en moest zelf nog rijden ook!

Naar de casa hoor. Toptemperatuur gespot: 46 graden.

Tip voor degenen die dit ook eens willen doen: een dag van te voren allemaal kleine flesjes met water invriezen en die de volgende dag in een koeltas meenemen. Wedden dat je het overleeft?

Thuisgekomen, sapjes en zoutjes voor tegen de dorst en voor voor de dorst en de plompert in. De maaltijd werd een alternatiefje met salades en stokbrood, olijven en diverse worsten.

Mooi man. 

De avond werd afgesloten met colonisten en het beantwoorden en lezen van de sociale media. We hebben op dit moment mensen in Spanje, Frankrijk, Amerika, Oekraïne, Italië, Assen, Nijmegen, Griekenland en Ibiza. 

Allemaal heel veel plezier en kom gezond weer om.

Oh ja, nog eem dit. Voor die moskee most eem koekeln hoor. Krieg je gain spiet van!

Adios amigos

Hbes.

Rustdag

Hola amigos.

Een beetje rustdag begin je met een degelijk ontbijt. Je moet tenslotte de hele dag niks doen, nietwaar. Vandaar dus de toaster weer op volle toeren, de kippen van de buren hadden de blaren op de kont staan van het eieren leggen en zowaar kregen we van de uitbaters tomaten zo groot als skippyballen. Alles bij elkaar de ingredienten voor een super desayuno. De rest van de dag lagen we in- op- naast het zwembad, brachten we lopend een bezoekje aan Hinojos (spreek uit ienogos) , deden een kleine en een grote boodschap, dronken diverse sapjes op het terras aldaar, aten we warm en koud, legden een kaartje, aten zoutjes en dronken sapjes voor voor de dorst en voor tegen de dorst, namen de dag van morgen door waarbij we tot de conclusie kwamen dat we op tijd vertrekken naar Cordoba, hebben we regelmatig via de moderne media contact gehad met de hele wereld, hebben de eigenaardigheid gehad dat als we hola tegen voorbijgangers zeggen dat ze iets van moi terug zeggen maar dat als wij iets van moi zeggen zij hola terug zeggen.

Best wel druk gehad dus voor een rustdag, daarom:

Adio amigos.

Alhambra

Hola amigos.

De familie is weer wakker hoor. Een vermoeiende maar indrukwekkende dag gisteren.

De weg naar Granada gaat voor ons dwars door Spanje over 300 km snelweg. De weg veschilt regelmatig in hoogte waarbij door slikken de oren regelmatig " geklaard" moeten worden. 

Voor de beeldvorming. We rijden in de richting van de Siera Nevada met de daarbij behorende bergtoppen met eeuwige sneeuw. Buiten is het 37 graden en in de auto draait de airco overuren waardoor het een aangename rit is. De snelwegen zijn goed te berijden met een maximum van 120 km per uur. De gescheiden middenbermen zijn bijna overal bedekt met een enorme zee van rood en wit gekleurde bloemen. Links en rechts van de weg staan bijna van het begin tot het eind olijfbomen. En in de geweldige ruimte verzonken, witte dorpjes verspreid door het land. De lucht is er blauw en wolken zijn er niet te zien. De plateauborden van de Spaanse anwb laten afslagen zien naar Cadiz, Madrid, Córdoba en Málaga. 

Genoeg.

Drie uur later zetten we de auto midden in het centrum van Granada in een parkeergarage op plek 2139 (nutteloze informatie, maar toch, je zal niet meer weten waar je je auto hebt neergezet in zo'n grote bak).

Eerst de Catedral bekeken. Vreemd is dat er twee preekstoelen zijn en twee grote orgels. Verder zag de kerk er uit zoals hij er uit moet zien. Veel goud, beelden, schilderijen, mensen die zeggen dat je niet mag fotograferen, veel mensen die zich daar niets van aan trekken, elektrische kaarsen!?, en vooral heel groot. Wel mooi.

Aan de buitenkant wordt de kerk omringd door stalletjes met wel 100 soorten thee (canabissmaak?) en een enorme hoeveelheid kruiden voor in de kookpot. Bij het zien van zoveel kleuren en het ruiken van zoveel geuren loop je watertandend verder.

Tapas dus!

En lekker.

Op naar het hoogtepunt. Het Alhambra.

Geweldig complex waar we uren hebben rondgelopen.

Fotootjes om te laten zien hoe mooi.

Moar weer eem koekeln veur de betaikenis van de haile boudel.

Na al dit moois terug naar het centrum waar de avondtapas een dagje Granada afsloten.

 

Moe maar voldaan is de familie toen maar weer naar de casa "muy bueno" teruggegaan.

Adios  hbes.