Kerstdiner

Maandag 25 12 2017

Zonder woorden.........

                                                      HEEEEERLIJK ! ! ! ! ! ! 

Kerstdienst in de heiligePetrus en Paulus kathedraal.

Maandag 25 12 2017

Eerste kerstdag. En waar begin je de dag beter mee dan in de kerk. Een hele mooie nog wel. Helemaal van hout gemaakt en van binnen afgetimmerd met red cederhout. 

                                                 

      

Stampvol met gelegenheid tot buiten zitten onder een overkapping. Wij pasten er, precies in de kerstsfeer, nog net in.

Binnen zag iedereen er op zijn of haar paasbest? uit. Wij ook hoor. Gepaste kledij, lange broek, bedekte armen, lange mouwen en gekamde haren. Zo zou omama het graag gezien hebben.

Mooie dienst met veel ceremonie, wierook en gezang uit de bundel die wij allemaal kennen.

Bij vertrek graag inleveren, wordt volgend jaar weer gebruikt. De bisschop geeft aan welk lied op welke pagina gezongen wordt.

Nadat iedereen uitgenodigd was voor een hosti en een slok wijn werd je door een hug of een ferme handruk door je naaste buren ( voor, achter en opzij ) in de kerk een vrolijk kerstfeest toegewenst. Mooi man.

Niet alleen de os en de ezel genoten van de dienst mee maar ook de volgels die door de geopende ramen naar binnen vlogen waren welkom.

Na afloop van de twee (2) uur durende dienst nog even een blik geworpen op de uitgebreide kerststal en daarna met de taxi naar huis. De plompert in.

Vanavond kerstdiner. Kan me er nu al op verheugen.

Groet'n

HBSJ

Fort Zeelandia enPlantage Peperpot.

Hallo luitjes.

Zondag 24 12 2017.

Vandaag een volgeplande dag voor de boeg. Zoals de titel al zegt zijn we na een goed ontbijt met de taxi naar fort Zeelandia gegaan. Een toch wat beladen trip natuurlijk met een rijke historie.

               

We werden ontvangen door een gids met een enorm gevoel voor humor, bleek gaande weg. En.... Hij was geen geschiedkundige waarme hij het zichzelf gemakkelijk maakte. Zo hoefde hij, als hij iets niet wist, alleen maar te vertellen dat hij " ja sorry hoor, geen geschiedkundige was ". Daarmee deed hij zich overigens te kort hoor, want hij wist erg veel.

                                                   Maquette van het fort

Het fort is zoals je ziet niet heel erg groot. Het is de loop der eeuwen in verschillende handen overgegaan. Van Nederland naar Frankrijk, weer terug naar Nederland en toen naar de Engelsen.

Na afloop van de tweede Engelse oorlog hebben wij, Nederlanders, Suriname geruild tegen New York. Volgens de gids hebben de Surinamers daar erg veel mazzel mee gehad, anders hadden ze nu met de ellende gezeten van 9-11. 

Na een hele rondleiding met allerlei wetenswaardigheden kwamen we uit op de bewuste binnenplaats van de decembermoorden

 Die bekende binnenplaats waar de 15 mensen vermoord zijn is in het echt heel klein.De gaten die je op de foto ziet zijn uit de muur geboord door het forensisch instituut om bewijzen te vergaren. Er hangt een plaquette met daarop de namen van de slachtoffers waarvan de "officiele" lezing is dat men probeerde te ontsnappen. Na afloop vertelde de gids ons nog het volgende verhaal waar mee verklaard wordt waarom Surinamers altijd te laat komen.

In het fort stond een zandloper die precies in een uur leeg liep. Daarna werd de klok geluid. Weer een uur voorbij. Pas veel later bleek dat een echt uur veel korter was dan de zandloper aangaf. Ja Ja!

                             Kanonnenfoto moet op een fort genomen worden, nietwaar?

Hapje en een drankje en daarna door naar plantage/natuurreservaat Peperdorp. Met een busje over de "Bossiebrug". Hoog man!

Van de plantage is niets meer over maar er viel genoeg te zien tijdens een drie en halve kilometer lange wandeling door het bos. Tot en met apen aan toe.

En verder nog dit:

                                                  Geen idee wat dit zijn!!!

En bananen, papaya's, kokosnoten, prachtige bloemen, vleermuizen koffiestruiken en veel, heel veel bamboe.

De eigelijke plantage heeft er zo uitgezien;

                                               Maar dan veel groter natuurlijk ;)

Na afloop weer terug naar Parbo om daar een maaltijd te nuttigen. Omdat er geen taxi te krijgen was zelf maar gehaald.

                                  De hele familie in " de Daltons " opstelling.

Na het eten lekker chillen op de bank bij......... All you need is love kerstproductie.

Vrolijk Kerstfeest Allemaal  van de Bakra's uit Paramaribo

Groet'n

Hbesj.

Het hele spul compleet.

Hallo luitjes.

In afwachting van J en S de hele dag bezig geweest met van alles en nog wat. Veel boodschapjes gedaan. Eterij, drinkerij, en kerstspulletjes, waaronder deze:

                                                            Johoho....

Natuurlijk het hele huis spic en span gemaakt en tussendoor in- op- en om het zwembad gehangen. Boekje lezen en toneel studeren. Overigens, voor wat betreft het weer, een rare dag. Veel bewolking, grijs en grauw, een aangename 25 graden, en veel kleine sputterbuitjes.

Eerijk gezegd? Eigenlijk zit het zo: we zitten de hele dag te diedelen in afwachting van de kinderen.

E is met Tante Wonnie meegereden om ze op te halen. Dat wisten ze niet. Ze waren in de veronderstelling dat ze door een wildvreemde dame opgehaald zouden worden.

20.00 uur Ze zijn er!!!!! Door de drukte helemaal vergeten foto's te maken. Een bult herrie op het terras. 

Huggen, door elkaar heen praten.....je kent het wel.

Bami met kip, frissigheid en tussendoor nog aankomst geschenken van E. Kortom een gekkenhuis.

Nadat de rust was weergekeerd maar plat. Een lange dag geweest tenslotte. Straks gaan we er al weer op uit. Fort Zeelandia, bekend om de decembermoorden, en plantage Peperpot. Mooi man.

Vrijdag rustdag (2x)

Zoals gezegd rustdag. En wat doe je dan? Preciessssss. Huishoudelijke werkzaamheden. 't Spul in en om onze bedoening een beetje aangeveegd, de witte was (handdoeken) uitbesteed aan tante Wonnie, de bonte was zelf gedaan.

De tralies op de foto noemen ze hier dievenijzers. Massief staal. Kom je niet door. Helemaal rondom het appartement. 

Met de bus naar het hoofdkantoor van resort Frederiksdorp. Zit in dezelfde straat als E. In de bus zitten opklapstoeltjes in het gangpad. Ziet er zo uit.

Je klapt eerst de zitting naar beneden en daarna de donkerbruine rugleuning omhoog en zitten maar. Zo wordt het hele gangpad volgebouwd.

Als er nou achterin de bus iemand uit moet, doen alle gangpadders hetzelfde ritueel in omgekeerde volgorde, de passagier kan er uit en alle stoeltjes worden weer uit geklapt. Vermakelijk ritueel hoor.

En zo zitten we dan allemaal te bussen.

Geld afgedragen, dus schuldeloos kijken of E thuis is om een ijsje te scoren. Was er niet. Ook het familiefluitje hielp niet. Nou ja...... E reageerde niet maar alle honden in de buurt wel. Wat een kabaal joh. Toen ze weer rustig waren kon ik het echt niet laten......... Heb geen vrienden meer in de straat.

Blijkt dat E met haar luie kont in een peperduur zwembad van Hotel Torarica lag. Ook rust zeker.

Tussen de middag een roti gegeten

Daarna weer rustig aan terug lopen, en na een half uur de bus maar weer ingestapt. Warm.

En voor de rest is nog mee te delen dat we halverwege de avond E op bezoek kregen die gelijk ook maar bleef slapen. Gezellig joh. (Nou....gezellie?)

Straks komen S en J.

 Einde rust ;)

HB

Fietsend door Commewijne.

Donderdag 21-12

Hallo luitjes.

Vanmorgen op tijd het zadel beklommen van twee oerdegelijke Nederlandse fietsen. Goed materiaal, beter dan waar de locals op rijden. Wij Nederlanders,ook wel bakra's genoemd, zijn toch wel de fietsers in Suriname. De rest reist allemaal per taxi. We laten in het midden wie gelijk heeft maar één ding is zeker..... op de fiets zie je meer en heb je veel meer contact met de mensen. Iedereen wenst je een goedemorgen. Geweldig. (Ook wel goedemiddag of avond, afhankelijk van het tijdstip).

Overigens wordt elke bevolkingsgroep vanwege hun etniciteit met een speciale benaming aangeduid. Heeft met discriminatie niets te maken. Integendeel, het wordt voor iedereen duidelijk waar je van af stamt. En er zijn zoveel verschillende bevolkingsgoepen met allemaal hun eigen gebruik en kleur. Maar ze zijn allemaal Surinamers, leven allemaal samen en zijn daar heel erg trots op. Het beste zie je dat op de plek waar de moskee en joodse synagoge naast elkaar staan.

Genoeg hierover.

Via de "ring" naar de Anton Krachteweg en zo door naar het meest noordelijke puntje van Parbo. Daar met de fietsen aan boord van een korjaal om de oversteek van de Surinamerivier te maken naar Commewijne.

De vaartocht beviel zo goed dat we besloten om door te varen naar Frederiksdorp. Een klein uurtje langer en vanaf de Surinamerivier draai je op een gegeven moment de Marowijne op.

Mangrove en een diversiteit aan vogels met hier en daar een klein dorpje  en vissers maken dat je je geen moment verveelt aan boord.

Bij Frederiksdorp zijn we opeens echte blanke Surinamers. Het " wie dan leeft, dan zorgt" is inmiddels in ons bloed geslopen. Gisteravond vergeten de portemonnee aan te vullen. Hoe stom is dat? We konden nog de schipper betalen en hadden net genoeg voor nog twee bootreisjes maar dat was het dan wel. 

Sukkel.

Frderiksdorp is een compleet gerestaureerde plantage en is nu een luxe resort. We kunnen daar pinnen, dus ook wat eten.....en drinken!

Een heerlijke saoto soep met kip, cappuccino en verse muntthee. Na de maaltijd rondkijken.

Dan afrekenen en daarna weg. Althans dat dachten we.

Zesentwintig (26) keer geprobeerd om te pinnen met alle mogelijke pasjes maar niets deed het. Tot slot werd de "grote" manager geroepen die ons vertelde dat het niet mogelijk was om met de credit card of een ING pas te betalen. Da's lekker.

"Maaar.....een eindje verderop, bij de veerboot was een pinautomaat. Dat moest lukken" zei hij. Dus...op de fiets, over een modderpaadje naar de automaat. Zelfde probleem. Geen geld. Terug maar weer en met de manager afgesproken dat we op het hoofdkantoor in Parbo konden betalen. 

Beiden gelukkig.

Met een korjaal de Marowijne weer over naar Mariënburg waar een suikerplantage zou zijn. Weliswaar jaren geleden al gesloten, maar toch belangrijk genoeg om te bekijken.

Inderdaad: helemaal vervallen en overwoekerd, maar toch zag je tussen de oude gebouwen door hoe het vroeger geweest moest zijn.

Om daarbij ook geconfronteerd te worden met een stukje geschiedenis waar je niet trots op hoeft te zijn. Andere tijden.

Aanrader: lees het boek " Hoe duur was de suiker" en je krijgt een beeld van die bewuste periode.

Verder maar weer. Gelukkig bleef  het de hele dag een beetje bewolkt zodat het fietsen best te doen was. Op naar Fort "Nieuw Amsterdam", gelegen op de plek waar de Marowijne samenkomt met de Surinamerivier. Schitterend onderhouden/gerestaureerd complex en omgeven door de meest welluidende straatnamen, zoals : grenadierstaat, brigade generaalstraat, intendancestraat, eerste luitenantstraat, bokketuigstraat en ga zo maar door. Allemaal gebaseerd op de militaire status van het fort.

                           En natuurlijk mag een kanonnenfoto niet ontbreken.

Door naar Meerzorg waar we de oversteek kunnen maken naar "de Waterkant". Onderweg een werkende pinautomaat aantroffen zodat we eenmaal in Parbo aangekomen, ons konden laven aan frissigheid.

Met de oranje korjaal (wij houden van oranje, toch?) opnieuw de Surinamerivier over waar we in de verte de enorme "Bossiebrug" konden zien.

Die is er neergezet door President Wijdenbosch om district Commewijne te ontsluiten, met als gevolg dat er niet of nauwelijks veerponten meer zijn om de mensen met (vracht)auto's over te zetten en een hoop werkeloosheid in het kielzog. Leve De vooruitgang.

Aan de Waterkant bij ons vaste restaurantje de frissigheid tot ons genomen, getracht onze schulden te voldoen (niet gelukt, kantoor gesloten) en de hevig besmeurde huurfietsen schoon gespoten (ja ja).

Dwars door het drukke stadsverkeer van Parbo (links) gefietst en bij "onze" warung een bamietje gescoord.

Thuis snel eten en douchen om daarna naar de sportschool te gaan waar E elke dinsdag en donderdag een uurtje sport.

" moet je meegemaakt hebben! Zoooo leuk"

En we hadden ook nog niets gedaan, ja.

Nou, dat het leuk is was niets te veel gezegd. Alle huisgenoten van E waren ook mee. Die wilden die ouwe sukkels wel eens bezig zien.

Bij binnenkomst krijg je een hug, wordt er naar je naam gevraagd, hoe je hier komt en hoe lang je blijft in Suriname. In totaal 50 mensen die onder opzwepende muziek,onder leiding van een hyperactieve sportinstructeur, een klein zaaltje met hun zweet onder water zetten. Geen moment pauze, af en toe een slokje water en liters zweet waar je helemaal geen last van hebt en tijdens de oefening allemaal kreten uitslaan, maken dat je je als een herboren mens voelt.

Na afloop een banaantje toe en bij afscheid weer een vriendelijke hug en natuurlijk, omdat het de laatste les van het jaar was, de beste wensen en fijne feestdagen. Op het moment dat je de deur uitgaat lijkt het alsof je elkaar al jaren kent.

21.00 uur buiten een taxi bellen. Anders een uur lopen. Na 4 verschillende taxibureautjes en een half uur later, zou er een taxi komen. Nooit gezien...dus verder lopen. Na een half uur maar weer gebeld. En ja hoor, gelukt. Da's ook Suriname.

Thuis maar weer onder de douche, frissigheid en plat.

Topdag. Morgen(vandaag dus) RUSTDAG. :)

Op oud huis jacht

Hallo luitjes.

Voordat we hierheen gingen hebben we nog even afscheid genomen van onze oude buurvrouw Rieneke. Zij heeft hier in haar jeugd (twee eeuwen geleden:) ) gewoond in Paramaribo en liet ons een foto van het huis zien. Bleek de dominee's woning te zijn aan de Wagenwegstraat. Van beiden, straat en huis, dacht ze dat die niet meer zouden bestaan. Rondgelopen door de wijk met hele mooie oude houten huizen die in verval zijn troffen we dit huis aan.

                      Volgens ons is dit het ouderlijk huis van buurvrouw Rieneke.

Het is in de loop der jaren opgewaardeerd tot een heuse Ambassade. Van Frankrijk. Verder maar weer waar we onder andere deze tegenkwamen.

De mooiste tot nu toe. Een Notariskantoor. Heel veel foto's gemaakt van prachtige vervallen huizen die eens te meer aangeven dat het land zich op dit moment in een diepe recessie bevindt. Hoe jammer is dat.

Tijdens onze zwerftocht via de centrale markt

kwamen we zomaar weer uit "daar bij die Waterkant" . Met het idee een eventuele hongerklop te voorkomen toch maar even het volgende hapje gescoord.

                            Bakabana met sate en pindasaus, flesje fernandes erbij.    :) :)

Af en toe een beste bui op de kop, beetje schuilen, in de nasputters heerlijk lopen en zo kalmpjes aan weer terug naar huis. Laatste stukje met de bus. Overvol maar altijd plek. Vastgestelde ritprijs van 1.85 Surinaamse dollar. Is omgerekend ongeveer 25 cent.

Thuis gekomen maar weer een douchje gepakt, gegeten: nasi met kip en groente, zelf gekookt!!

Tot onze verrassing kwam E 's avonds nog even langs. Niet voor ons hoor, maar om te komen zwemmen. Dat ging niet door omdat ze vlak voordat ze van huis wegging nog eem een beste bui op de kop kreeg. Gezellige avond zorgde ervoor dat het blog nu pas gepost wordt.

Oh ja, fietsen gescoord. We gaan na de koffie op pad met deze dames

Groet'n

HB

Nabrander: de beheerdster van het appartement is mevrouw Wong. Liefkozend door ons Tante Wonnie genoemd. Dat snapt zij niet maar wij wel. Toneel Gerda sprak precies zo Surinaams als deze tante Wonnie. Geen idee wie het elkaar geleerd hebben. Zij komt 's avonds altijd "even" een praatje maken. Alweer een uur voorbij, maar altijd lachen hoor.

Zoon-eigenaar Ricardo is ook aangekomen. Precies zijn moeder. Blaren op de trommelvliezen:).