De laatste volle dag Afrika is alweer ingegaan... Om 06.00 uur ging de wekker en hebben we voor de laatste keer onze daktenten ingepakt. We hebben er namelijk voor gekozen om de laatste nacht, vanavond dus, in een chalet te overnachten met het oog op het klaarmaken voor de lange reis terug naar Nederland (lees: alle zooi uit de auto halen en alle tassen en rugzakken uitpakken en opnieuw inpakken). 

Na het inpakken van de daktenten hebben we snel een kop koffie gezet boven het gasstelletje en zijn we naar de receptie gelopen. Daar was onze chauffeur van de shuttlebus al op ons aan het wachten, samen met nog 4 toeristen uit Zuid-Afrika, allemaal met hetzelfde doel: de Victoria watervallen in Zimbabwe bezoeken! Onderweg moesten we dus de grens over van Botswana naar Zimbabwe, wat concreet inhield: weer langs verschillende poppetjes met onze paspoorten en vaccinatiebewijzen en andere formulieren, want we hadden een visum nodig voor Zimbabwe (formaliteitje). De Zuid-Afrikanen hoefden dit niet, dus zij waren in een ommezien klaar. Wij als Europeanen daarentegen hebben bijna een uur in de rij moeten staan. Gelukkig scheen het zonnetje... ;-) 

Na alles ingevuld, gecheckt en gestempeld te hebben, kon onze reis weer worden voortgezet. Om 10.00 uur kwamen we aan bij een vliegveld in Zimbabwe, maar dit was een ander vliegveld dan alle vliegvelden die we tot nu toe gezien hebben deze vakantie (en dit waren er nogal wat...) : dit vliegveld had een grote H op de grond staan in witte verf. We zouden namelijk een helikoptervlucht maken boven de Vic Falls (Victoria watervallen)! We moesten nog eventjes wachten op onze beurt, maar na een paar minuten begon onze uitleg (onszelf wegen, route en veiligheidsvoorschriften) en konden we, met zo'n coole koptelefoon en al, de heli instappen. Wát een prachtig uitzicht boven de watervallen! Woorden kunnen dit eigenlijk niet omschrijven. Dus we verwijzen jullie graag naar de foto's. 

Na 13 minuten landden we weer en waren we een zeeeeer bijzondere ervaring rijker. 

Na de helikoptervlucht hebben we genoten van een heerlijke lunch met gin tonic bij het Look-out café met wederom een schitterend uitzicht over de watervallen. We hebben hier het advies van de ober opgevolgd en krokodillenvlees geproefd. Qua smaak en structuur een combi van kip en vis, heerlijk! Tijdens de lunch konden we genieten van het gegil van ziplinende toeristen (een tokkelbaan over een enigszins rustig gedeelte van de watervallen). Hier hadden wij helaas geen tijd voor vandaag.

Met goed gevulde buikjes hebben we de watervallen te voet verkend. We kregen meermaals de vraag of we wel poncho's bij ons hadden, want we zouden kletsnat worden. Nou, in het regenachtige Nederland doen we al niet aan poncho's, dus dan doe we dit in Afrika natuurlijk al helemáál niet. Achteraf begrepen we de sceptische blikken van de Zimbabwanen en de chauffeur wel, want het leek na afloop van de wandelroute letterlijk alsof we net onder de douche vandaan kwamen. Maar dit was het meer dan waard! Op verschillende viewpoints hebben we foto's en video's kunnen maken (met de waterdichte GoPro) van al het water dat met grof geweld naar beneden stortte. Ook hier geldt: beelden zeggen zoveel meer dan woorden. 

Ook zijn we in het National Park van de Vic Falls nog even langs een standbeeld van een of andere ontdekker gelopen (Dr. Livingstone, I presume...)

Om een uur of 15.00 stapten we weer in de shuttlebus. Onderweg dus weer een pitstop moeten maken om onze paspoorten weer te voorzien van de zoveelste Botswaanse inreisstempels, en toen het laatste stukje naar het Senyati Safari Camp waar we logeren. Aldaar de sleutel van ons chaletje opgehaald, en nu gaan we genieten van de pizza's die we hier hebben laten bezorgen. 

Het toetje moge duidelijk zijn: een heerlijke ijskoude gin tonic, met uitzicht op de olifantenpool... 

Slaap lekker alvast en tot morgen!