Voordat we hierheen gingen hebben we nog even afscheid genomen van onze oude buurvrouw Rieneke. Zij heeft hier in haar jeugd (twee eeuwen geleden:) ) gewoond in Paramaribo en liet ons een foto van het huis zien. Bleek de dominee's woning te zijn aan de Wagenwegstraat. Van beiden, straat en huis, dacht ze dat die niet meer zouden bestaan. Rondgelopen door de wijk met hele mooie oude houten huizen die in verval zijn troffen we dit huis aan.
Volgens ons is dit het ouderlijk huis van buurvrouw Rieneke.
Het is in de loop der jaren opgewaardeerd tot een heuse Ambassade. Van Frankrijk. Verder maar weer waar we onder andere deze tegenkwamen.
De mooiste tot nu toe. Een Notariskantoor. Heel veel foto's gemaakt van prachtige vervallen huizen die eens te meer aangeven dat het land zich op dit moment in een diepe recessie bevindt. Hoe jammer is dat.
Tijdens onze zwerftocht via de centrale markt
kwamen we zomaar weer uit "daar bij die Waterkant" . Met het idee een eventuele hongerklop te voorkomen toch maar even het volgende hapje gescoord.
Bakabana met sate en pindasaus, flesje fernandes erbij. :) :)
Af en toe een beste bui op de kop, beetje schuilen, in de nasputters heerlijk lopen en zo kalmpjes aan weer terug naar huis. Laatste stukje met de bus. Overvol maar altijd plek. Vastgestelde ritprijs van 1.85 Surinaamse dollar. Is omgerekend ongeveer 25 cent.
Thuis gekomen maar weer een douchje gepakt, gegeten: nasi met kip en groente, zelf gekookt!!
Tot onze verrassing kwam E 's avonds nog even langs. Niet voor ons hoor, maar om te komen zwemmen. Dat ging niet door omdat ze vlak voordat ze van huis wegging nog eem een beste bui op de kop kreeg. Gezellige avond zorgde ervoor dat het blog nu pas gepost wordt.
Oh ja, fietsen gescoord. We gaan na de koffie op pad met deze dames
Groet'n
HB
Nabrander: de beheerdster van het appartement is mevrouw Wong. Liefkozend door ons Tante Wonnie genoemd. Dat snapt zij niet maar wij wel. Toneel Gerda sprak precies zo Surinaams als deze tante Wonnie. Geen idee wie het elkaar geleerd hebben. Zij komt 's avonds altijd "even" een praatje maken. Alweer een uur voorbij, maar altijd lachen hoor.
Zoon-eigenaar Ricardo is ook aangekomen. Precies zijn moeder. Blaren op de trommelvliezen:).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten