En zij zagen dat het goed was.

Daar zijn de koffers..... en wat er aan vooraf ging.

Tot maandag waren we gekomen met de kofferperikelen. Dinsdagmorgen direct weer in de suriteltelefoon geklommen maar geen gehoor.

Dus taxi gebeld en naar het KLM hoofdkantoor aan de Hofstraat 1 te Paramaribo (parbo in het vervolg, anders slijten de vingers zo)

Open om 07.30, aankomst taxi 07.35 uur. Binnengekomen zat een struise Surinaamse al stoom af te blazen tegen het aanwezige personeel. Nou dat konden wij ook natuurlijk. Haar grief was dezelfde als de onze. Kijk, dat er een computerstoring was en dat er daardoor vertraging ontstond is niet prettig ( dikke shit) maar dat er totaal geen communicatie mogelijk was met wie ook van de KLM stoorde haar en ons nog het meeste.

Van buiten moet het er vermakelijk uit gezien hebben. Een volledig zwarte vrouw, twee volledig witte mensen die alle drie rood aangelopen waren en drie in KLM blauw geklede mensen die ons machteloos aan zaten te staren.

Telefoon werden gepakt en er werd driftig door Suriname gebeld met als gevolg dat de koffer van de mevrouw en de koffer van H na een uurtje gebracht werden.

Geen idee waar de koffer van B was. De oplossing was om mee te rijden met de vervoerder naar zijn opslag om daar de koffer op te zoeken.

Bij aankomst zagen we hem onmiddellijk staan. Mooi man. Taxi gebeld en terug naar ons huis.

Aankomst koffers en wat er daarna geschiedde.

In huis leek het net of Sinterklaas was langs gekomen. Koffers werden geopend en de hele inhoud werd als de hoofdprijs van de staatsloterij omhelst.

Douchen, andere kleren aan en naar E en L, die ondanks hun drukke leven toch nog tijd vonden om ons de Waterkant en omgeving te laten zien. 

Af en toe schuilen voor de regen. En waar kan je dat dan beter doen dan bij het Surinaamse parlement

Presidentieel paleis. President Bouterse liet zich verontschuldigen.

                                                                Palmentuin.

                                               

                                                                       Houten kerk

Aan het eind van de middag langzaam weer terug gelopen naar het roze studentenhuis in het gezelschap van een straathond. Afscheid genomen van de dames en wij zijn doorgelopen naar ons huis terwijl we onderweg verwoede pogingen deden om die hond te lozen. We zijn zelfs nog een poosje in een supermarkt geweest maar daar trapte ie niet in. Bij het hek van ons huis heeft ie nog eem staan te kijken en is daarna vertrokken.

Al met al een tippel van een uur. Thuis gekomen onder de douche en ranja drinken.

Daarna met de taxi naar Zus en Zo om te dineren. Moet je geweest zijn. Is ook zo.

Moe en voldaan om 23.00 uur naar bed gegaan.

Groet'n

HB