Die (titel) hadden jullie nog te goed.
De tour had als eindbestemming " Pingpe eiland ". En hoe kom je daar. Door in een bus te stappen en ongeveer drie uur naar beneden te rijden vanaf Paramaribo naar Atjoni. Die weg is daar aangelegd door de Amerikanen. Niet uit goodwill maar puur om Suriname te ontdoen van zijn/haar bauxiet. Daartoe hadden ze ook een enorme hoeveelheid stroom nodig en daarom hebben ze de Brokopondostuwdam aangelegd. Met als gevolg dat 25 dorpen onder water kwamen te staan. De mensen werden gerepatrieerd naar kleine, snel in elkaar gezette dorpjes met heel kleine huisjes. En als toezegging dat ze ook stroom zouden krijgen. Dat kwam er ook, maar pas 37 jaar later.
De weg op zich was heel begaanbaar met hier en daar een kleine ontwegging ( geen bitumen maar blubber) of een karakteristieke hardhouten brug.
Na de busreis stapten we in een korjaal. Eerst alle bagage en daarna de mensen. Toen het sein werd gegeven dat de boot vol was voeren we met een gangetje van 25 km/u de rivier op.
Op de foto is dat naar beneden.
Het leven in de bush is geheel en al afhankelijk van de rivier. Daarom zag je dit tafereel regelmatig voorbij komen.
En dit soort "jongens"
De bootreis duurde ook ongeveer drie en half uur en toen kwamen we aan op Pingpe.
De hutindeling volgde en daarna kregen we de tijd om ons te settelen, te dineren ( buffet: rijst, vis, tomaat, komkommer, en fruit na) en daarna klaar maken voor een avondboottocht om de avondnatuur te beluisteren.
Nog geen 25 meter uit de wal of er barstte een enorme tropische stortbui los waardoor de boottocht gestaakt werd en wij drijfnat naar onze lodges konden. Dit geluid van de natuur werd de komende drie dagen ons vaste handelsmerk. Elke keer als we op stap gingen regende het.
Jammer....... Maar het mocht de pret niet drukken.
Een luiaard, die we helaas niet beter op de foto konden krijgen ivm de schemering.
De avond werd in kleine kring doorgebracht met allerlei, door de gidsen, zelfbedachte liedjes en het kampvuurrepertoir van het NPK, met vader abraham had zeven zonen als hoofdact.
De volgende morgen zouden we om kwart over zes een boottocht over de Surinamerivier houden om de ochtendnatuur te beluisteren. Nou, die klonk het zelfde als de avondnatuur. Het regende nog steeds dus dat ging niet door. Daarentegen werd er koffie en thee op het terras bij het huisje geserveerd.
Om acht uur gingen we de jungle in om o.a. Het volgende te bewonderen.
Een reuzensprikhaan van zo'n 20 cm grootte.
En een zogenaamde apenborstel. Een vrucht waar je niks mee kan.
Verder een enorme hoeveelheid medicinale planten en bomen. Niet op het blog, om onwaarheden te voorkomen. Harde schijf gedurende dit schrijven gecrashed. Sorry!
Volgens Nootje, onze supergids, liepen wij door het grootste warenhuis van de wereld. In Het Amazoneoerwoud is alles te krijgen om te overleven. Eten, drinken, medicatie, bouwmaterialen en alle tijd van de wereld.
's Middags gezwommen in de stroomversnelling met de naam : Tapawatra en in de middag bezochten we het traditionele dorp Pempe.
De mannen moeten links onder de bladeren door en de vrouwen rechts. De rokkendragers bij wie het stoplicht op rood stond moesten om de stellage heen naar binnen.
In het dorp mochten we alleen de huizen op de foto zetten maar geen mensen. Souveniers konden worden gekocht en we zagen nog een stapel vers gebakken cassavebrood. Dat mocht dan weer wel op de foto, maar de bakster trok zich terug
's Avonds werden we onderhouden door de damesdansgroep van Pempe.Het dorpje aan de overkant. Niets doen was geen optie dus iedereen werd uitgenodigd om mee te dansen. En dat deden we dan ook. Niet zo smeuïg in de heupen als de dames maar we stonden toch ook niet helemaal voor joker.
Moe en voldaan is de hele zaak om half twaalf plat gegaan. Opgemerkt dient te worden dat het de hele dag geregend heeft maar dat er geen onvertogen woord is gevallen. Dat Noot hier mede voor zorgde door zijn uitgebreide kennis en humorvolle uitleg dient te worden vermeld.
Ook de woordspelingen op het woord " noot" hielpen daarbij.
De volgende dag weer een poging om ochtendnatuurgeluiden te horen maar ook dat mislukte. De natuur was kompleet van slag door de regen.
Volgens Noot een reden om volgend jaar terug te komen.
De terugreis mag gezien worden in de omgekeerde volgorde.
Opgemerkt dient te worden dat we voorbij Anaula kwamen, waar J al een keer verbleven had.
Na thuiskomst een vlotte douche en de dagafsluiting vond plaats in Zus en Zo met het volgende:
Leuker kun je een driedaagse toch niet besluiten.
Groet'n
HBESJ.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten