Weer thuis.

Moi luu.

We zijn weer thuis hoor. Na een zeer voorspoedige rit waren we zomaar bij de mac in Joure. Wat is een maccroquet (spreek uit: mekkrokket) toch lekker he?.

Even later de spullen uit de auto en de slaapzakken op de droogmolen om te luchten. Natuurlijk draait de inhoud van de eerste wasmachine dan al. 

Even naar oma banana ( spreek uit: oma banaan) geweest en bijgepraat onder de dia voorstelling van onze foto's op de tv. Volgende keer meer.

Nu even wat sapjes enz... onder de overkapping en genieten van hoe goed we het huis en de aangrenzende landerijen weer aangetroffen hebben. Waarvoor dank (spreek uit: terrimah kassih banjak)

Morgen een evaluatie van de vakantie.

Geraniums bij nacht.

Trusten.

Hbes.

Onderweg naar huis.

Hola amigos,

Gistermorgen vreselijk vroeg, 03.15 uur, uit de veren en na het aankleden een très petit déjeuner genoten op ons dakterras. Dat had Hamza, door ons steevast Hamas genoemd, toch maar even keurig voor ons geregeld. Met een airco limo naar het vliegveld gebracht en om 06,10 uur in het vliegtuig gestapt. Alweer een 737-800. We hadden de eerste twee rijen, zodat als er wat zou gebeuren, wij er als eerste uit zouden kunnen. Hoewel, op 7 km hoogte en boven zee... 

In Sevilla stond de auto al verder onbeschadigd klaar, zodat we de sleutel in ontvangst konden nemen en onmiddellijk gas konden geven.

 We hebben genoten van een lege vierbaans autovía, van beneden tot driekwart bovenin Spanje. Onze tent opgezet op een camping municipal, waarvan de naam niet het vermelden waard is, omdat we zeer slecht behandeld werden. 

Vanmorgen om 07.00 uur ging de wekker alweer. Tent afbreken gaat ons net zo slecht af als het tent opzetten. Pokkehumeur dus. Laatste stukje Spanje doorgekrost (omdat ik niet weet hoe je het in het Engels schrijft) en nu hebben we net de tent opgezet op een prachtige camping mét vreeeeeselijk aardig personeel op ongeveer 200 km onder Paris ( spreek uit: Parijs)

Tent opzetten ging goed, wat een wonder!

Zitten nu aan de sapjes en zoutjes voor voor de dorst en voor tegen de dorst, of andersom, wat u maar wilt. 

Morgen de laatste ruk naar huis. Nog maar 880 km. Wie doet ons wat!

Bon soir mes amis

hbes

Laatste dag Marrakesh

Bonjour mes amis.

Laatste dagje alweer hier in Afrika.

Na het dakterrasontbijt maar weer de stad door gesjokt. De vakantievermoeidheid is in de benen geslagen en ook de hitte eist zijn tol. 

Gelukkig gaan we nog een paar mooie dingen bekijken. Een fotootje lijkt me daarom wel op zijn plaats.

Hier staan we het plafond van een van de kamers van het paleis el badia te bekijken.

Verder hebben we nog wat souvenierwinkeltjes bezocht waar je de meest lekker geurende olieen kon ruiken en/of kopen.

Natuurlijk op de Grote Markt gegeten en nog even gekeken wat we na vandaag gaan missen.

Dezen dus. Behalve 's Morgens vroeg. 

Morgen zijn we eerder dan hem. Dan zijn we om 04.00 uur al op het vliegveld om terug te keren naar het blauwe wrak in Sevilla ( spreek uit Sebhieja) in Europa.

Bon soir.

Hbes

Nabrander.

Bon soir mes amis.

Nog eem een nabrander.

De sapjes en de zoutjes voor tegen en voor voor de dorst zullen jullie de afgelopen dagen wel gemist hebben, maar ja. Ramadan hè? 

Overigens, bepaalde sapjes zijn hier niet of heel moeilijk te krijgen en dan tegen prijzen waarvoor je in Nederland een hele brouwerij koopt en in Frankrijk een heel chateau. 

Vers geperste orange dus of pomplemousses of een combinatie van allebei met een limoentje er door.

Ook lekker en het schijnt ook gezond te zijn.

Beste maar weer.

Hbes

Essaouira

Bonjour mes amis.

Heel vroeg op en na het ontbijt op het dakterras, met een aircolimo naar de westkust van Marokko. Eén lange rechte weg vanaf Marrakesh. Dat is trouwens wel een grote stad hoor. Onze chauffeur, dezelfde als degene die ons van het vliegveld haalde, had het over meer dan een miljoen inwoners. Zal wel kloppen en natellen heeft geen zin. 't Spul lijkt allemaal op elkaar.

Blijkt dat wij in het meest armoedige deel van de stad zitten. 

Buiten de stad begint al gauw het dorre droge landschap. Regelmatig zien we dienders met laserguns en gewone politiepatrouilles. Te hard rijden wordt hier zwaar gestraft en waar alle verdere controles voor nodig waren, wij weten het niet. 

Onderweg zagen we het volgende tafereel.

 

Die geiten eten daar uit de bomen. En als ze er niet bij kunnen klimmen ze er in. ( we hebben ze er echt niet in gegooid hoor).

Twee en half uur later genieten we van het volgende uitzicht:

De stad van de titel en de Atlantische oceaan. Niet gek hè?

Beetje door de stad heen gelopen en de plek van de Game of Thrones op gezocht.

Tataaaaaaaa

Hier was het dus om te doen. 

Iemand van een naast gelegen toren wist precies te vertellen waar de camera's stonden waar de serie mee opgenomen is. Toch leuk om daar ook gestaan te hebben.

Vis eten moet je daar ook. Verser is er in heel Marokko nie te krijgen, bij dezen dan:

 Natuurlijk ook nog eem met de poot'n in de zee gestaan en daarna gingen we weer huiswaarts. Dag weer voorbij. 

Terwijl we het blog samenstellen begint de mechanische grote bek van de moskee zijn zegen uit te brengen over dit kunstwerk. Wedden dat de foto's nu wel goed gaan?

Overigens roept hij ons 's morgens ook al aan hoor (05.00 uur) maar ja, het ontbijt wordt pas vanaf 08.30 uur geserveerd. Anders waren wij er ook wel hoor, alleen, we mochten nooit voor het ontbijt de deur uit, en ook niet met een boterham in de hand.

Morgen onze laatste dag hier alweer.

Moar eem kiek'n wat dat wordt.

Bon soir mes amis.

Hbes

Marrakesh

Bonjour mes amis.

Jullie raden het al. Mocht je Marokkaans niet al te sterk zijn, kun je je altijd nog in het Frans redden. Maar ja, met een twee en MAVO 4 ........ Engels dus.

De dag begonnen met een te water lating in de plompert. Je mag er niet in springen ( ik zeg nog zo, geen bommetje) maar er zachtjes in glijden mag wel. 

Daarna een rustiek onbijt op het dakterras. Heerlijk hoor, en sterke koffie bovendien. 

Even laten zakken en daarna op sjouw. 

Allereerst het paleis El badii, een ruine waar ooievaars op nesten maar al het goud en onix uit verdwenen is.

Vervolgens via de tuinen koutoubia naar het paleis Royal van koning Mohammed de zesde. Hier mochten we geen foto's maken en Ester moest zelfs een wissen. Op onze vraag of de koning misschien thuis was werd aarzelend ontkennend geantwoord.

De toegangspoort Bab Agnaou leidde onsnaar de mosquee La Koutoubia alwaar de rieten matten klaar lagen voor het gebed. Als niet moslim mochten wij er niet in. 

De dorst werd gelest op het plein Jemaa el - Fna , zeg maar de Grote Markt van Stad, op het daterras van cafe de France, met mintthee, espresso, cola en water. 

 Daarna was het eerst weer krachten op doen in de riad. Gisteren verkeerd geschreven dus nu goed: riad dar alfarah. Koekeln moar.

'S avonds weer naar het plein, want daar gebeurd het. Lekker eten en verbazen over alles en iedereen.

 

Morgen weer een uitstapje: we gaan naar Essaouira. Ligt aan de westkust van Marokko en is bekend van de serie. Game of Thrones. Beetje zwemmen en verse vis eten. Voor wat het waard is.

Bon soir

Hbes.

Ps. Bij het plaatsen zagen we geen fotootjes staan maar wel vierkantjes. Da's wel jammer want volgens ons waren het best wel mooie hoor?

Marracrash

,Hola amigos.

Vanmorgen op tijd wakker geworden. Toch wel weer een beetje een spannende dag voor de boeg. Maar eerst tijd genoeg om alle restjes uit de koelkast op te eten en leeg te drinken. Dat was een behoorlijke klus en toen maar wachten tot 12.45 uur om naar het vliegveld te gaan.

Je kent dat gevoel wel. Eigenlijk wil je wel weg maar je bent dan veel te vroeg op de plek van bestemming. 

Allerhartelijkst afscheid genomen van Nelly, Hans en Maarten. Mooie tijd gehad en ook wel weer goed om iets geheel nieuws te gaan doen.

Royaal op tijd stonden we op het vliegveld bij de plek waar onze auto in ontvangst zou worden genomen door de fa. Bracoparking. De auto buiten en wij binnen bij het Meetingpoint.

Dat duurde toch even langer als verwacht dus op een gegeven moment maar even naar buiten om te kijken of daar iemand stond.

Net de kop buiten de schuifdeur gestoken of daar zie ik onze auto een halve meter naar voren en naar achteren rijden, net op het moment dat er een bus langs rijdt.

Nou dan wil je wel even een sprintje trekken.

Blijkt dat die buschauffeur" eem een binnbochtje" genomen had en de linkerachterkant van de auto een masage had gegeven met als gevolgdat de bumper aan flarden is, het achterlicht aan gruzelementen is en het staal licht is verwrongen.

Dan is de gort gaar natuurlijk en helemaal als die vent ook nog door wil rijden. Daarom maar in de deuropening van de bus gaan staan en de deuren uitelkaar gedrukt gehouden.

Daar was die chauffeur op een geven ogenblik ook flauw van dus die de motor uit en hij loopt zomaar weg. Ik er achteraan. In de hal snel Bettie geroepen dat die de politie moest waarschuwen.

Om een nog langer verhaal kort te houden: gegevens van de bus en chauffeur op een stukje papier gezet en ook de de gegevens van de politie. Contact gehad met de verzekeringsmaatschapij en nu maar hopen dat alles weer goed komt als we weer in Nederland zijn.

De auto kan nog rijden en met wat tape het achterlicht zoveel mogelijk rood laten kleuren.

Daarna het vliegtuig in en met een volle 737-800 met 550 km per uur naar Marrakech waar we keurig werden opgewacht door iemand van de riad waarin we de komende 4 nachten zullen verblijven. 

Een riad is een soort hotel midden in het centrum van Marrakech en de onze is genaamd Dar el Farah.

Koekel moar eem weer.

Om 20.30 uur plaatselijke tijd, is twee uur eerder dan bij jullie, kregen we een drie gangen menu geserveerd op de rand van het zwembad. Alleen maar Marokkaanse gerechten. Heerlijk. 

22.00 uur de buik meer dan rond en moe en voldaan is de familie naar hun kamer gegaan.

Nog eem wat na kletsen en dan straks lekker plat op een hemelbed zonder hemel. 

Oh ja, nog eem dit.

Het is nog ramadan wat inhoudt dat er door de bevolking hier overdag niet gegeten of gedronken wordt en dat ze dat dan doen om ongeveer 20.30 uur. Tussen 18.00 en 21.00 uur ligt de zaak hier dan ook plat.