Het spijt me luitjes.
Dit gaat echt niet meer werken hier met het bloggen.
Jammer maar helaas.
Morgen probeer ik het weer.
Baklava@%&€#
maandag 17 juni 2019
Het gaat niet lukken
Gisteren 16 juni 2019. Rustdag
baklava luitjes.
Omdat het bloggen wat stroef gaat, geen tekst maar wel plaatjes van de rustdag. Die erg rustig begon maar met gezang op het terras eindigde.
Nou....dan weten jullie het wel.
Omdat het bloggen wat stroef gaat, geen tekst maar wel plaatjes van de rustdag. Die erg rustig begon maar met gezang op het terras eindigde.
Nou....dan weten jullie het wel.
zondag 16 juni 2019
Jeepsafari deel drie.
baklava luitjes.
Nou jullie snappen het al....het internet werkt niet echt mee met het bloggen. Of zou er gecensureerd worden.
De plaatjes hebben jullie in ieder geval gekregen. Nu nog de tekst.
Een uurtje hadden we nodig om onze borden leeg te eten en nog met de spijsvertering actief bezig te zijn. Een kleine wandeling bracht ons bij een idyllische waterval . Een statieportret mocht natuurlijk niet ontbreken.
Daarna met z'n allen weer hupsakee in de jeeps en op naar een prachtige lokatie om weer te relaxen. Kwam goed uit want van het vele eten en drinken wordt je toch moe!!!!!
Je kon er vissen, zwemmen, van een waterglijbanen af en in het veel te koude water plonzen. Een van ons kwam noa de koude plons uit het water en hij hapte naar adem van de kou. Even dachten we dat ie er in zou blijven maar toen hij met zijn handen boven op zijn hoofd begon te draaien en een lach van oor tot oor had wisten we dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Warme wee eens wordt bewezen dat de mens in het water niets te zoeken heeft. De vissen komen immers ook niet op het terras koffie drinken? Toch?
Een eindje verderop zaten een zestal personen heerlijk aan een waterpijp te lurken. Ze zaterdag erbij als rasechte sultans, omgeven door hun personeel die ook uitgenodigd werden om meet te lurken.
Gezelligheid troef.
Zoals aan alles op een gegeven moment een eind komt ( behalve aan een metworst, die heeft twee eindjes) moesten we op een gegeven ogenblik weer vetrekken. In vliegende vaart reden we de heuvel af waarna we moe en voldaan bij het hotel aankwamen.
Zwemmen, douchen en dineren en daarna naar het theater voor variété. In het Turks, dus dan maar aan de waterpijp, de bar of een partijtje poolen. Natuurlijk met diverse sapjes
Onnodig te zeggen dat we weer een topdag gehad hebben
Baklava en tot ooit
Nou jullie snappen het al....het internet werkt niet echt mee met het bloggen. Of zou er gecensureerd worden.
De plaatjes hebben jullie in ieder geval gekregen. Nu nog de tekst.
Een uurtje hadden we nodig om onze borden leeg te eten en nog met de spijsvertering actief bezig te zijn. Een kleine wandeling bracht ons bij een idyllische waterval . Een statieportret mocht natuurlijk niet ontbreken.
Daarna met z'n allen weer hupsakee in de jeeps en op naar een prachtige lokatie om weer te relaxen. Kwam goed uit want van het vele eten en drinken wordt je toch moe!!!!!
Je kon er vissen, zwemmen, van een waterglijbanen af en in het veel te koude water plonzen. Een van ons kwam noa de koude plons uit het water en hij hapte naar adem van de kou. Even dachten we dat ie er in zou blijven maar toen hij met zijn handen boven op zijn hoofd begon te draaien en een lach van oor tot oor had wisten we dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Warme wee eens wordt bewezen dat de mens in het water niets te zoeken heeft. De vissen komen immers ook niet op het terras koffie drinken? Toch?
Een eindje verderop zaten een zestal personen heerlijk aan een waterpijp te lurken. Ze zaterdag erbij als rasechte sultans, omgeven door hun personeel die ook uitgenodigd werden om meet te lurken.
Gezelligheid troef.
Zoals aan alles op een gegeven moment een eind komt ( behalve aan een metworst, die heeft twee eindjes) moesten we op een gegeven ogenblik weer vetrekken. In vliegende vaart reden we de heuvel af waarna we moe en voldaan bij het hotel aankwamen.
Zwemmen, douchen en dineren en daarna naar het theater voor variété. In het Turks, dus dan maar aan de waterpijp, de bar of een partijtje poolen. Natuurlijk met diverse sapjes
Onnodig te zeggen dat we weer een topdag gehad hebben
Baklava en tot ooit
Vervolg jeepsafari
baklava luitjes.
Nadat we deze lekkernij ophadden vervolgden we de weg naar een heel klein pittoresk dorpje gelegen hoog in de bergen. Helaas kan ik de naam van het dorpje niet vermelden want de naam is met mijn toetsen bordje niet te maken. Wel kan ik de voorkomende klinkers vermelden; u,e u, a en een e.
Het betreft een soort van openluchtmuseum waar we allereerst getracteerd werden op een ouderwets gestookte kruiden thee. O.a salie en munt...lekkerrrrrr. Daarna hadden we de mogelijkheid om een meer dan 100 jaar oud huis van binnen te bekijken. En hoewel de NAM hier geen gas uit de grond haalt kwam dit huisje toch wel in aanmerking voor een ondersteuning. Toch maar naar binnen. En...zeer de moeite waard. Maar eerst.... De schoenen uit.
Nadat we deze lekkernij ophadden vervolgden we de weg naar een heel klein pittoresk dorpje gelegen hoog in de bergen. Helaas kan ik de naam van het dorpje niet vermelden want de naam is met mijn toetsen bordje niet te maken. Wel kan ik de voorkomende klinkers vermelden; u,e u, a en een e.
Het betreft een soort van openluchtmuseum waar we allereerst getracteerd werden op een ouderwets gestookte kruiden thee. O.a salie en munt...lekkerrrrrr. Daarna hadden we de mogelijkheid om een meer dan 100 jaar oud huis van binnen te bekijken. En hoewel de NAM hier geen gas uit de grond haalt kwam dit huisje toch wel in aanmerking voor een ondersteuning. Toch maar naar binnen. En...zeer de moeite waard. Maar eerst.... De schoenen uit.
In het huis lagen veel ouderwetse en minder ouderwetse gebruiksvoorwerpen
Buiten op het terras kregen we een pak slaag.
Nee hoor, heerlijke sappige kersen met dit als resultaat.
Daarna konden we de dorpse moskee van binnen bekijken. De dames moesten een hoofddoek op en een lange jurk aan. Ze zagen er fantastisch uit
Verder maar weer.....op weg naar de lunch. Op 1200 meter hoogte in een prachtig park werd me daar een lekkere lunch voorgezet, zeg. Je kon kiezen uit kip of vis (een hele, op forel lijkend) met daarbij sla, rodebietsalade, heerlijke rijst en nog veel meer bijgerechten. Zelfbediening midden in het bos. Dat kan alleen maar bij de Stichting Vakantiereizen SW.
zaterdag 15 juni 2019
Jeepsafari
Baklava luitjes.
Even terug naar gisteravond: daar valt niet veel bijzonders over te vertellen. Natuurlijk op zijn tijd een natje en een droogje, met nog een natje,natje,natje en daar na vroeg naar bed. De lange dag / nacht / ochtendvan gisteren zat ons nog in de benen.
Maar.......vanmorgen iedereen weer fris en fruitig aan het ontbijt om daarna met een volle pokkel in drie landrovers 110 gepropt te worden met de bedoeling de buurt van Alanya onveilig te maken.
Even terug naar gisteravond: daar valt niet veel bijzonders over te vertellen. Natuurlijk op zijn tijd een natje en een droogje, met nog een natje,natje,natje en daar na vroeg naar bed. De lange dag / nacht / ochtendvan gisteren zat ons nog in de benen.
Maar.......vanmorgen iedereen weer fris en fruitig aan het ontbijt om daarna met een volle pokkel in drie landrovers 110 gepropt te worden met de bedoeling de buurt van Alanya onveilig te maken.
D'r was ook nog een derde auto hoor met mensen erin maar die paste niet op de foto. Nadat we volledig waren geinstrueerd door de opperchauffeur ging het de bergen in. Niet over de meest hobbelige wegen maar wel hele smalle. Vanuit de auto's werd links en rechts met water gegooid of gespoten naar de andere groepsauto waarbij een begeleider toch wel een heel bedenksel rol speelde. Hij deed namelijk net alsof hij van niets wist.
Boven op de berg aangekomen was er tijd voor een prachtig uitzicht over Anlanya en Konakli, de plek waar wij verblijven.
Na de nodige foto's genomen te hebben ging het door naar de hoogste top de buurt. Daar werden we gebracht naar een plek waar ze originele Turkse pannenkoeken bakten. Die natuurlijk werden voorzien van de nodige zoetigheid of geitenkaas. HEET geserveerd. Je handen verbranden haast zo heet. En heel in de verte hoorde je ook een beste €&@!? van iemand die haar handen bijna verbrande.
Straks deel tw
vrijdag 14 juni 2019
Nou ja, slapen....
Baklava luitjes,
vervolg:
Een enkeling heeft de ogen nog dicht gedaan maar de echte die- hards gingen , ondanks dat de bar al dicht was, in een keer door. Daar zullen we vanacht wel geen last van hebben.
Overdag konden we zien waar we terecht gekomen waren.
Een bak van een hotel, met heerlijke kamers, super buffet en wel drie, maar misschien wel 5 zwembaden, Turkse baden en ga zo maar door.
Laat de vakantie maar beginnen.
Voor nu kan ik jullie nog vertellen dat de excursies geregeld zijn, za, ma en woe zijn we onder de pannen. Waarheen? ...... Dat houden we nog geheim.
Maar ondertussen hoeven jullie je niet bezorgd om ons te maken. Wij vermaken ons hier wel mee...
vervolg:
Een enkeling heeft de ogen nog dicht gedaan maar de echte die- hards gingen , ondanks dat de bar al dicht was, in een keer door. Daar zullen we vanacht wel geen last van hebben.
Overdag konden we zien waar we terecht gekomen waren.
Een bak van een hotel, met heerlijke kamers, super buffet en wel drie, maar misschien wel 5 zwembaden, Turkse baden en ga zo maar door.
Laat de vakantie maar beginnen.
Voor nu kan ik jullie nog vertellen dat de excursies geregeld zijn, za, ma en woe zijn we onder de pannen. Waarheen? ...... Dat houden we nog geheim.
Maar ondertussen hoeven jullie je niet bezorgd om ons te maken. Wij vermaken ons hier wel mee...
Tot morgen.
Vakantie....nou ja vakantie?
Baklava luitjes.
We zijn in hotel Titan Garden. En dat is al heel wat.
Gisteravond om 19.00 uur was het verzamelen op vliegveld Eelde. Het leek wel een reunie. Huggen en knuffelen en hier en daar een verdwaalde zoen. Bandjes om de kofferhandvatten, en daarna zingen. Want: er was er een jarig hoera hoera dat kon je wel zien want dat was Margreet. Een toepasselijk T-shirt was haar deel en een mars twix of een andere candybar was ons deel.
We zijn in hotel Titan Garden. En dat is al heel wat.
Gisteravond om 19.00 uur was het verzamelen op vliegveld Eelde. Het leek wel een reunie. Huggen en knuffelen en hier en daar een verdwaalde zoen. Bandjes om de kofferhandvatten, en daarna zingen. Want: er was er een jarig hoera hoera dat kon je wel zien want dat was Margreet. Een toepasselijk T-shirt was haar deel en een mars twix of een andere candybar was ons deel.
Inchecken verliep probleemloos. Alles was door de reisagent keurig geregeld en daarna konden we naar de poortjes die ons scheidden van belangstellenden.
Uitgezwaaid werden we door Bart en Luuk of waren het nou Luuk en Bart, nou ja, wat doet hetertoe.We werden uitgezwaaid.
Vervolgens lekker soepeltjes door de bagage en paspoort controle en na een kwartiertje wachten, hup het vliegtuig in.
Lekker lopen op de startbaan en daarna een hoge trap op.
Net toen de schemering overging in diepe duisternis verlieten we het luchtruim van Nederland en werd koers gezet richting Turkije. We hebben echt geen idee waar we langs gevlogen zijn maar het was onbewolkt en overal waar we vlogen konden we in de geweldige ruimte verzonken prachtig verlichte dorpen zien liggen. ( vrij naar Marsman)
Om ongeveer 01.30 uur plaatselijke tijd klapten we met een harde dreun op de landingsbaan van Alanya. Daarna nog alle formaliteiten op het vliegveld en twee uur bussen. Hetgeen inhield dat we om half zes bij het hotel waren en gingen inchecken. Op z'n Turkse efficientie. Zes uur was alles klaar in konden we slapen.
Nou ja, slapen
Abonneren op:
Posts (Atom)