Nadat we deze lekkernij ophadden vervolgden we de weg naar een heel klein pittoresk dorpje gelegen hoog in de bergen. Helaas kan ik de naam van het dorpje niet vermelden want de naam is met mijn toetsen bordje niet te maken. Wel kan ik de voorkomende klinkers vermelden; u,e u, a en een e.
Het betreft een soort van openluchtmuseum waar we allereerst getracteerd werden op een ouderwets gestookte kruiden thee. O.a salie en munt...lekkerrrrrr. Daarna hadden we de mogelijkheid om een meer dan 100 jaar oud huis van binnen te bekijken. En hoewel de NAM hier geen gas uit de grond haalt kwam dit huisje toch wel in aanmerking voor een ondersteuning. Toch maar naar binnen. En...zeer de moeite waard. Maar eerst.... De schoenen uit.
In het huis lagen veel ouderwetse en minder ouderwetse gebruiksvoorwerpen
Buiten op het terras kregen we een pak slaag.
Nee hoor, heerlijke sappige kersen met dit als resultaat.
Daarna konden we de dorpse moskee van binnen bekijken. De dames moesten een hoofddoek op en een lange jurk aan. Ze zagen er fantastisch uit
Verder maar weer.....op weg naar de lunch. Op 1200 meter hoogte in een prachtig park werd me daar een lekkere lunch voorgezet, zeg. Je kon kiezen uit kip of vis (een hele, op forel lijkend) met daarbij sla, rodebietsalade, heerlijke rijst en nog veel meer bijgerechten. Zelfbediening midden in het bos. Dat kan alleen maar bij de Stichting Vakantiereizen SW.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten