Rustdag 18 juni 2019

Baklava luitjes.

Rustdag vandaag, en dat is te merken ook. Andere dagen waren onze trouwe medereizigers bij opening van de ontbijtzaal al in de rij te vinden. Vandaag echter niet. Om een uur of 8 druppelden de eersten binnen waarna de een na de andere slaapkop zich liet zien. Vakantie moeheid begint zich te laten zien.
Ondertussen had de onvermoeibare begeleiding iets nieuws bedacht.
Omdat we over twee dagen al weer naar huis gaan willen we niet als een groep zwervers en stinkerds thuis komen.
Dus iedereen, nouja, bijna iedereen, gaat vandaag naarde kapper om geknipt en geschoren te worden.
Maar dat is nog niet alles: iedereen gaat ook nog eens anderhalf uur hamammen. Dat houdt het volgende in.
Eerst 5 minuten in een Turks stoombad. Zweten jonge.... Die waterval van eerder deze week was er niets bij. Het vocht droop uit de volle pokkels en bij sommigen kon je zien wat er gedronken was. En dat was bepaald geen karnemelk. Daarna naar een ander zweethok waar je zelf water op gloeiende kolen moest gooien. Als ja al niet leeggelopen was dan gebeurde dat hier wel.
Ook hier 5 minuten zweten en daarna al een uitgeperste sinaasappel naar de hamam. Dat is een masief marmeren tafel van 5x5 'm waar je met twee man op moest liggen. Ik mocht samen met Jan Eissens. En toen kwamen de hamammers binnen. Jan kreeg een beer van een Turk en ik een schriel Balinees prinsesje. Verschil moet er zijn niet waar. Maar als je ook maar iets van een idee had om wat met die prinses te beginnen maakte ze Dat met de schrubhandschoen wel duidelijk dat ze daar niet van gediend was. En anders was die Turkse beer van Jan er immers ook nog.
We werden vakkundig in gezeept en uitgezeept, in geolied en uitgeolied, uit elkaar getrokken en weer inelkaar gedrukt, kregen nog een pak klappen, er werd over je heengelopen en tot slot mocht je op een soort staande ligbank liggen en werd je kop ingezeept met een soort groene kleimoes. Vervolgens lieten de twee martelaren je met rust. En hoe het kan.... Ik weet het niet, maar ik lag in een mum van tijd te pitten. Toen ik wakker werd stond naast me een klein lullig kopje thee van het type gesmolten zuurstok. En daar had je nou al die klappen voor gekregen.
Een vriendelijke dame haalde ons op en we moesten nota bene zelf de groene smurrie van ons gezicht af wassen.
Maar......... Eerlijk is eerlijk .... Niemand van ons had dit willen missen. We glommen er allemaal over van de olie en we waren toch schoon.
Zo schoon dat we besloten om na de maaltijd door de hoffotograaf een groepsfoto te laten maken.
Superresultaat jongens.
En nu zitten alle schone shuimers aan een lekker potje bier of iets anders te glimmen op het terras. En lekker ruiken dat we doen.....

Baklava en tot morgen.
Gaan we weer leuke dingen doen.