Vanmorgen heel vroeg wakker. Maar dat gaf niet. Wat wél gaf dat er in onze beide niet opgestuurde koffers de zo broodnodige koffie zat. En wat óók gaf was dat we zonder pecunia zaten. Dat komt omdat je in Nederland geen Surinaams geld kunt krijgen. Dus op pad om geld te halen. Gewapend met alle kleuren pinpassen en creditcards gingen we op weg. De doorgaande wegen zijn hier geasfalteerd maar de zijwegen zijn bitumenloos. Zand dus. Op teenslippers en met blote voeten in de sandalen kan je wel raden hoe onze onderdanen er uit zagen.
Een kwart van Suriname hebben we afgestruind maar nergens automaten die het deden. Ook de cambio's wisselden niet via de pinautomaat. Dat had dan weer te maken met de recessie die hier heerst.
Gelukkig vonden we een werkende in het academisch ziekenhuis. Een gereduceerd bedrag konden we opnemen zodat we in staat waren boodschappen te doen.
Moesten we gisteren nog spullen terugleggen om iets te kunnen kopen, nu sloegen we er in om.
Gewapend met vele, tot aan de rand gevulde, plasic zakjes terug naar huize Caelijn waar we heerlijke koffie gezet hebben en lekkere broodjes gegeten hebben.
Voor de rest de tijd tot drie uur doorgebracht met de buurt afstruinen en aan de rand van het zwembad zitten.
Om drie uur geprobeerd de bagageafdeling van de KLM aan de telefoon te krijgen. Dat lukte twee uur en een kwartier later en toen kregen we te horen dat we om zeven uur maar terug moesten bellen.
Bami met kip.
Om zeven uur kregen we te horen dat we maar om acht uur terug moesten bellen.
Om acht uur kregen we te horen dat we......... Nee zo erg was het niet. Maar wel werd er gezegd dat onze koffers op het vliegveld stonden en dat die morgen mogelijk pas afgeleverd zouden worden.
't Is dat de bloeddrukpillen in de koffer zitten anders werd dit een zeer eenzijdige discussie op leven en dood met de mevrouw van de KLM, die er overigens ook niets aan kan doen. Maar gisteren werd ons nog toegezegd dat de koffer vanavond nog afgeleverd zou worden.
Dus dat in alle redelijkheid aangevoerd en men ging kijken wat ze nog voor ons konden doen. Da's nou niet een afspraak die erg hard is, maar wat moet je.
Voor de rest valt mee te delen dat we erg vriendelijke mensen zijn tegen gekomen in onze buurt. Iedereen is bereid je vragen te beantwoorden of je tips te geven. De huizen zijn te omschrijven in zgn Pipi Langkous types en die van een bekende familie in Wassenaar en alles wat daar tussen in zit.
Morgen foto's want dat hulpstukje zit...........preciesssssss.
En om dit proza positief af te sluiten: het is écht heerlijk toeven in Suriname. Dikke duim!
Groet'n
HB.
Al met al nog steeds geen koffers...
BeantwoordenVerwijderen