Zoals gezegd hebben we gisteren het nationaal park "Cinque Terre" bezocht. Dit zijn vijf kleine schilderachtige dorpjes die tegen of op de kliffen gebouwd zijn. Aan de kust, dus bereikbaar vanaf het water of bovenlangs over de weg of half hoog met de trein. Omdat dit het toeristiche hoogtepunt is van Ligurie kozen we voor de trein. Makkelijke verbinding en geen geouwehoer met parkeren voor de auto. Bovendien ook nog eens voldoende te zien, hoewel je ook door heel veel kleine tunneltjes gaat. Maar ja, dat maakt het weer spannend als je er weer uitkomt. Zien we zee of zien we bergen. In de tunnels hoef je je daar niet druk om te maken. Daar zie je toch niets.
De dorpjes liggen onderling ongeveer 5 treinminuten uit elkaar en onnodig om te zeggen dat het elke keer goed vol zat in de trein. Toch hadden we telkens een zit plek en altijd airco. Wel luxe hoor. Wat kost dat dan wel nait, hoor ik de rasechte Groninger alweer zeggen? Nou, een hele dag, van 06.00 uur tot 24.00 uur voor maar 16 euro per persoon.
" Ah, da's gain geld, ja!" Nee jong, daarom hebb'n wie dat ja ook doan!
De eerste stop is in Monterosso.
Een van de twee dorpjes met een zandstrand. Bij de rest moet je je pokkel op de hete stenen leggen. Een soort steengrillen dus maar dan zonder saus.
B. Zegt direct bij het uitstappen al dat het werkelijk schitterend is. Vol trots loop ik verder, maar het sloeg op de omgeving. Ik heb dat de rest van de dag nog honderden malen gehoord, en ik moet zeggen: " het is zo, gewéldig mooi om te zien. Daar ben je nooit te oud/jong voor".
Om de dorpen goed te zien moet er heel wat gesjouwd worden. Berregie op en berrregie af. Maar het is zeer de moeite waard. Overal ijscotentjes, focacciaboeren en pizzeria's die allemaal de meest lekkere cappuccini monteren. Om niet steeds in herhaling te vallen vermelden we dit slechts een keer maar geloof me, we hebben een fantastisch vergelijkend warenonderzoek gedaan naar alle producten, waarbij geen overtuigende winnaar te voorschijn is gekomen.
Daarna door naar dorpje twee.
Vernazza. Ook een dorp met zandstrand.
En ook gekleurde huizen met kleine steegjes.
Dorp nummer drie is Corniglia.
Je ziet het al. Dit is het enige dorp dat niet helemaal rechtstreek aan de zee gebouwd is en daarom vanaf de zee alleen met een trap te bereiken is.
381 traptreden. Sodeju, en dan ook nog zo'n trap waarbij de aan-en optredes niet in verhouding staan met elkaar. Maar Móói. Tsjonge, wat is dat mooi.
En hoewel de trap al heel bijzonder was, dat geldt zeker ook voor het dorp. B. zou zeggen:" werkelijk schitterend"!
Het vierde dorpje zou Manarola moeten zijn. Vandaar loopt een wandelpad naar dorpje nummer vijf. Ongeveer 20 minuten lopen, dus dat was te doen. En zeker als de weg ook nog "via dell amore" heet. Die wil je niet missen, toch?
Nou, vergeet het maar, de trein boemelde zo maar door naar dorpje nummer vijf, te weten Riomaggiore. Dorp aan de rivier dus.
Blijkt dat de verliefdheidsweg de loop der jaren niet goed heeft doorstaan en dat hij nu niet veilig genoeg meer is om over heen te lopen. Laat staan de liefde te bedrijven.
Dus eerst nummer vijf dan maar
Je hoort iemand denken: " werkelijk schitterend......." En echt waar, je krijgt er geen genoeg van.
Overal langs de hele kustlijn liggen mensen te zonnen en op de terrassen is een net zo ongedwongen sfeer. Zo echt vakantie, jongen!
Verder maar weer, of eigenlijk terug maar weer naar dorpje nummer vier.
Manarola.
Zie de foto's van de dorpjes 1,2,3 en 5 en dan ook nog deze daarbij.
Hadden we niet eerder al een kerk gezien in Levanto, nu vonden we hier de bij behorende engeltjes.
Is't niet wat?
Na een hele dag genoten en gesjouwd te hebben zijn we teruggetreind en hebben we ons vermoeide lijf voor de tent gevleid.
Vroeg naar bed en de stramme spieren rust gegeven.
Ciau.
HB
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig! Klinkt als een echte vakantie:)
BeantwoordenVerwijderen