Fredberg ( voor ons ook een beetje Dickberg)

Hallo luitjes.

Drie dagen geleden heel vroeg op. Rugzakken waren de nacht er voor al ingepakt. Koud kunstje voor "ervaren" jungletrekkers als we zijn. Om zeven (7) uur moesten we klaar staan bij Su4you, de organisatie die de tour regelde. Met een groep van tien personen waaronder L en J en twee gidsen reden we in ongeveer twee en half uur naar het punt waar we vanaf de verharde weg de jungle in reden. Onderweg werden nog hoofdlampen en batterijen gescoord. 

Onze gids bleek een Nederlandse jongen te zijn die zeer regelmatig in Suriname verbleef en net afgestudeerd was in "wildlife management". Hij had zich gespecialiseerd in "kikkers". Nou, die bleken er genoeg te zijn op en om de Fredberg. De andere gids was Bennie, een Surinaamse jongen, die ontzettend rustig was maar een tovenaar bleek te zijn in de keuken. Ondanks de vele kilometers op en om de berg zijn we nog kilo's aangekomen.

Aangekomen ver weg in de jungle op een plek waar de bus ècht niet verder kon moesten we nog een klein stukje lopen voordat we bij het basiskamp kwamen.

Via een lange loopbrug kwamen we in een gebouw waarvan de begane grond een eet- en chillplek was en de eerste eteage een luxe slaapzaal met bedden met zulke lekkere matrassen die niet misstaan zouden hebben in het Hilton. 

 Voor het toppunt van onze ontvangst zorgde een huiskolibri die voor de foto niet even stil wilde houden. Zou ook stom zijn want dan viel ie en stond ie nog niet op de foto.

Nadat we ons gesetteld hadden , de natuurspelregels uitgelegd hadden gekregen en de spullen gesorteerd hadden die we boven op de berg nodig hadden begon de tocht naar boven. Eerst nog een flink stuk bussen en daarna lopen. 

Natuurlijk nog een half uurtje in de regen maar later bleef het droog. Dat wil zeggen, van de regen. Het zweet gutste in liters van ons lijf maar op een vreemde manier had je daar geen last van. Daar zullen de dieren in onze nabijheid wel anders over gedacht hebben want zweet vermengd met deo en later zonder maakte ons nou niet bepaald de meeste frisse groep die daar rondliep.

De Fredberg is van lavasteen waarvan we de meest mooie creaties tegen kwamen.

Sommigen leken zo erg op elkaar, dat we de indruk kregen dat we in rondjes liepen:).

Op deze rotsen leven de lavahagedissen. Kleine salamanderachtige diertjes die zich watervlug voortbewegen.

De tocht verliep eerst een stuk door licht heuvelachtig terrein vanwaar we op een gegeven ogenblik op een mooi rustpunt kwamen.

Vandaar weer verder door een stuk moerasgebied met meerdere kreken waar we overheen moesten door over glibberige boomstammen te lopen. Af en toe met steun van Kikkerdick of een touw.

Onderwijl werden we van een enorme informatie voorzien door Dick over het oerwoud, de specifieke kenmerken en natuurlijk over zijn passie: de kikker. Alleen al door zijn enthousiaste manier van vertellen werden we helemaal gebiologeerd door de kikker. Grote, kleine, dunne, dikke, giftige en natuurlijk ook niet giftige, en vanzelfsprekend: de driftkikkers die specifiek onder de mensen voor komen. 

Voor plaatjes zie de vorige blogs.

Heel langzaam begon het al wat steiler te worden en nadat we een laatste stop met veel drinken hadden gehad ging het door over een echt heel steil stuk naar de top. Een klimpartij van ongeveer een half uur. Niet onoverkomelijk zwaar, maar een gemiddelde bergetappe valt er bij in het niet.

De beloning boven in de vorm van een prachtig uitzicht maakte de "ontbering" meer dan goed. 

De Fredberg steekt toch nog een behoorlijk stuk boven het oerwoud uit zodat je zover als je ogen maar kunnen kijken boomtoppen ziet met daaruit de meest bijzondere geluiden. Dat het overweldigend was bleek wel uit het feit dat een onzer zei dat het zo van boven af precies op bloemkool leek en iedereen dat beaamde. Totdat iemand anders zei dat het meer op broccolie leek want dat was immers groen en bloemkool wit. En boerenkool was het ook niet want dat zat in een potje. Kortom, we werden helemaal banaan van het geweldige, duizendkleurige groene spektakel onder onze voeten.

Ondertussen had Bennie, onze superkok, boven op de berg een heerlijke maaltijd klaargemaakt. Na de maaltijd spotte kikkerdick diverse kikkers, waarbij menig kikker in de kont "geknepen" werd, de bijzonderheden werden gedeeld, de geluiden werden verklaard en leuke verhalen werden verteld.

Na de maaltijd volgde nog een moment van bezinning op een bergplateau onder de sterrenhemel, bij volle maan. Rondom zicht, zelfs mèt schaduw.

Geslapen werd in een hangmat, die vanwege de neerslag onder een overkapping was opgehangen. Vermakelijke taferelen van een tiental hompekurkers die in het donker een hangmat in willen kruipen met daaroverheen een klamboe. Daarbij luidkwaks aangemoedigd door honderden kikkers. Toen iedereen eindelijk lag en sliep hielden zowaar die kikkers ook hun bek.

Rust. 

De volgende dag deelde iederen de ervaringen van zijn of haar nachtrust. Wel of niet goed geslapen, de een koud, de ander niet maar overwegend toch een goede nacht gehad, zo bleek.

Vroeg op in verband met een zonsopgang die je overal in de wereld gezien moet hebben en die altijd nèt achter de bewolking zit. Daarna op zoek naar de rooie rotshaan. Een half uur stil zitten en wachten, midden in het struweel. Maar.......Gevonden!!! 

Een fel oranje vogel die zich in volle glorie openbaarde. Mooi man! Oh ja.. Er is ook een bruine versie van gezien.

Na het ontbijt spullen inpakken en weer afgedaald naar de bus om weer terug te gaan naar het basiskamp. Natuurlijk weer een boel dieren gespot met als hoogtepunt een zwarte slang die door B, die als vierde in de groep liep, gezien werd. Drie waren er zomaar overheen gelopen.

KikkerDick bedacht zich niet en wilde hem vangen maar de slang, ook niet gek, kronkelde er snel vandoor. Dick er net zo hard achteraan met wilde sprongen en gekruip. En net toen we dachten dat ie hem had, werd hij gesmoord in zijn hals door snijliaan waardoor hij de slang op een centimeter miste.

Hij was helemaal van slag om dat hij dacht dat we een slang gespot hadden die in twintig jaar niet gezien was.

Gelukkig voor hem bleek dat achteraf niet zo te zijn. Bebloed in hals en armen door de snijliaan werd de tocht voortgezet. Tot de bus en daarna kalmpjes aan naar het basiskamp.

Wederom had Bennie een maaltijd in een ommezien klaar met: gebakken aardappeltjes, salade met komkommer, tomaat en paprika en kip. 

Na het chillen nog een nachtwandeling van ongeveer twee uur waarna we het bed opzochten. Een klein groepje diehards ging nog weer even met Dick op stap maar dat heb ik niet meer meegekregen.

Binnen een minuut sliep ik in een keer door tot de volgende morgen 06.30 uur.

Wat weer goed uitkwam want een half uur later liepen we weer door het woud om volgels te spotten.

Veel gezien, mooie verhalen gehoord, en prachtig weer. Wat wil een mens nog meer.

En nog eem een kikker...

En vraatzuchtige mieren....

Top ontbijt met.......een fricandel en vers fruit. Hoe krijgt ie het voor elkaar.

Nog eem chillen, spullen pakken en terug naar Paramaribo.

Een geweldige driedaagse tour gehad met zoveel ervaringen dat die niet allemaal verteld, of onthouden konden worden. Harde schijf is in deze drie dagen door alle informatie wel vier keer gecrashd.

Maar het is dè Top ervaring van deze, toch al bijzondere vakantie, gebleken.

Daarvoor alle deelnemers dank en in het bijzonder Dick met zijn enorme kennis en Bennie voor al zijn andere gaven.

Groet'n

HBESJL