laatste dag Yogjakarta

Zo luitjes,

Het laatste dagje Yogya alweer. Maar wat voor een dag! Om 8 uur werden we opgehaald door een auto met chauffeur. Hupsakee, 1 uurtje rijden en we zijn bij de Borobudur. Moet je gezien hebben zeggen ze, en dat is ook zo. Staat op de werelderfgoedlijst en dat is maar goed ook. Het is de grootste boedhistische tempel ter wereld en staat er keurig bij. Twee tarieven. Een voor de indonesiers en een voor de toeristen. Anderhalf uur rondjes gelopen op de tempel en daarna op zoek naar olifanten. Even rondvragen, verkeerd lopen en ja hoor. Opeens trompetgeschal. Staan we daar oog in oog met 4 Sumatraanse dikhuiden. Even soebatten en ja hoor, onze beide dametjes kregen elk een olifant met privechauffeur. Prachtig gezicht toen ze erop zaten en daarna ging het spul aan de hobbel. Geweldige ervaring die ze niet licht (ha ha ha) zullen vergeten. Wij ook niet. Vervolgens ging de rit naar Menduth waar ze een enorme boedha (3meter hoog) hebben. Staat in een tempel en kun je met offers begroeten. Wierookstaafje in de brand gestoken voor iedereen die wel wat geluk kan gebruiken. Verder maar weer. Naar de Prambanan.
Da's een hindoeistische tempel waar even geen zegen op rustte. In 2006 is een groot gedeelte ondersteboven getuimeld na een aardbeving. Staat inmiddels ook op de werelderfgoedlijst en wordt met behulp van de Unesco weer opgebouwd. Zag er patent uit maar er moet nog wel doorgewerkt worden.
Als laatste naar het "zilverstadje" Kota Gedeh. Hieperdepiep hoera. Het is zondag en ja hoor. Waar heel Indonesie rustig doorwerkt zijn hier alle luiken gesloten en staan we redelijk voor joker met een goed gevulde portemonnaie in de wereld te kijken.
Dan maar weer op huis aan en aan het eind van de middag, vermoeid in het zwembad gesprongen. Lekkerrrrrrr.
Morgen vertrekken we naar de Bromo. Als we de zon hebben zien opkomen, knappen we door naar Bali. Daar komen we laat aan in Denpassar.
Jullie snappen het al. Dat wordt twee dagen niet bloggen.
Woensdag hopen we in Ubud te zitten en gaan er van uit dat we dan wel weer kunnen schrijven.

Groet'n en tot de volgende keer

HBes.