Klimtraditie

Zoals jullie weten is het zo langzamerhand een goed gebruik om in onze vakantie in ieder geval een dag door de bomen te klauteren. Ook nu hebben we weer een plek gevonden en wel in Glavani. Daar hebben ze het Glavanipark welke in eigendom toebehoort aan een Engelsman. Die weet wel van wanten. Tussen de bomen door heeft hij een prachtig klimpark opgezet met verschillende moeilijkheidsgraden. Eerst de verplichte kost van gordels en helm aanmeten en daarna de veiligheidsoefeningen.  Daarna onder toezicht konden we los. Snel had de man in de gaten dat we het vaker gedaan hadden want we hebben hem niet meer terug gezien. De gele route was zo gepiept en de blauwe route ging ook nog wel, hoewel we de zon wel voelden. Nadat we  de nodige frissigheid tot ons genomen hadden zijn we de zwarte route gaan doen. Die was echt moeilijk hoor. Weinig ruimte in de toppen van de bomen. Veel krachtwerk voor de armen en benen, maar ook de geest was inspannend bezig om uit te vinden wat de beste manier was om van boom tot boom te komen. De hangende touwen maar ook een stuk met verticale boomstammetjes was verrekte lastig om te doen. Als laatste werd je beloont met een tokkelbaan van 110 meter lang. Superrrrrrrrrr.  Hoe is het ook maar weer: moe maar voldaan toog de familie tentwaarts waarna een verfrissende duik in het zwembad genomen werd. Het lichaamsvocht wederom aangevuld met de daarvoor bestemde frissigheid. De avondmaaltijd werd genuttigd in een naburig etablissement en bestond uit een gemengde salade, twee maal pizza en twee maal scampi  van de grill. Geen toetje(we stonden op knapp'n) en koffie met een borrel bij de tent. Uitgeblust zitten we nu bij de tent. Geen spelletje meer, alleen frissigheid. Kortom: we zijn lammetje. En voordat we het bokje zijn gaan we vroeg naar bed.



Moi HBES.