Klaar, maar nog niet helemaal.

Vroeg vertrokken naar het UMCG. Eerst een belletje gedaan maar dat was een  verkeerde keuze. Geheel in tegenstelling tot de normale gang van zaken, sliep de hele kamer nog. Dat telefoontje scoorde dus echt wel!!!
Bij aankomst bleek alles en iedereen gepast nerveus voor de operaties te zijn. Toch nog een hoop lol gemaakt op de kamer waarbij de tranen soms over de wangen liepen. Verplegend personeel keek af en toe nieuwsgierig naar binnen.
S had een map met zelfgemaakte puzzels gekregen van JW en C en daar zijn we mee aan de slag gegaan. Moeilijk hoor maar ook lachen. Lapland en koppijn bezorgden ons buikpijn.
terug naar de serieuzere zaken.
Buurvrouw K had een zware operatie voor de boeg en zij was om 12.30 uur aan de beurt. S even eerder, en wel om 11.00 uur. Dat werd dus 14.30 uur. De buurvouw was om een uur of half twee weggereden dus was de hele kamer leeg.
S. werd, vergezeld door ons,  het hele ziekenhuis doorgeduwd en bij de operatiekamer mocht B mee om de rugge(n)prik te aanschouwen. Gehuld in witte pakken ging het hele spul door de klapdeuren en begon het wachten. De ruggeprik was een peule(n)schil en toen maar naar de kamer. Wachten was het enige wat ons nog restte. De tijd gedood met het eten van broodjes kroket en "pesten". Een uurtje later kregen we het bericht dat de chirurg zeer tevreden was over de operatie. Niks geen draadjes, krammetjes of ankers. Nee hoor, de losse stukken waren met één schroef aan elkaar gezet. De hele prut werd weer dicht genaaid en S naar de uitslaapkamer gereden. Wij waren daar ook welkom. Mevrouw zat al keurig op ons te wachten en bleek alles meegekregen te hebben. Tot het met het schrapen van de botten aan toe. De beentjes bewogen alweer en de meters gaven aan dat ze in topconditie verkeerde. Prachtig dus.
Na een half uurtje weer terug naar de kamer en wachten op de pijn. Die kwam inderdaad na ongeveer 6 uur en wordt bestreden met paracetamol en diclofanac.
Omstreeks 20.30 werd buurvrouw K naar binnen gereden. Die had het echt zwaar na een heftige operatie. Gepaste stilte dus op de kamer. Ondertussen uit het personeelsrestaurant wat lekkere hapjes opgehaald maar de onverbiddelijke vermoeidheid sloeg toe.
Om ongeveer 21.30 uur zijn E en H naar huis gegaan, het tweetal achterlatend.
Morgen meer!!!!!!!!!!!!!!!!!

Groet'n
Eh.


ps. Hoop dat het viertal K en oma en S en B een goede maar vooral rustige nacht hebben.

Moi.