Weer thuis.

Inderdaad. Weer thuis. Even de dag doornemen.

Vanmorgen om 05.50 uur werd S wakker van de instrumentenpiepjes van de buurvrouw. Die ligt me toch aan een installatie vol met slangen, zakjes, snoertjes, metertjes en piepjes. Wel geprobeerd om weer te slapen maar dat lukte niet echt. Geen last van de voet. B werd om een uur of zeven wakker. S. ontbijt van van het ziekenhuis en B ontbijt van thuis. Daarna wachten op de dingen die komen gaan. De fysio zou langs komen om het kruklopen te leren , verder moest er nog een gesprek komen met de zaalarts en er moes nog een controle foto gemaakt worden. Het vervolg leerde ons het volgende: De fysio kwam niet omdat S.het lopen met krukken wel onder de knie had, de zaalarts informeerde naar de algehele lichamelijke toestand " "ehum, uitstekend dan mag je wel naar huis'".  Daarna op de (Röntgen) foto en men zag dat alles goed was.
Dus alle spullen bij elkaar pakken, afscheid nemen van een ieder en daarna met de rolstoel naar de auto en naar huis.
Thuis gekomen, diverse smsjes door de lucht gegooid en................aan het huiswerk.
Algehele conclusie van de afgelopen drie dagen.:
Vreeselijk lang wachten (te lang), uitstekende verzorging, aardig personeel, lekker gegeten, gezellige kamergenotes,  ruggeprik stelt niks voor, operatie ook niet en een hoop echt heel zieke mensen gezien waarvan we hopen dat ze allemaal snel beter worden.

Klaar, maar nog niet helemaal.

Vroeg vertrokken naar het UMCG. Eerst een belletje gedaan maar dat was een  verkeerde keuze. Geheel in tegenstelling tot de normale gang van zaken, sliep de hele kamer nog. Dat telefoontje scoorde dus echt wel!!!
Bij aankomst bleek alles en iedereen gepast nerveus voor de operaties te zijn. Toch nog een hoop lol gemaakt op de kamer waarbij de tranen soms over de wangen liepen. Verplegend personeel keek af en toe nieuwsgierig naar binnen.
S had een map met zelfgemaakte puzzels gekregen van JW en C en daar zijn we mee aan de slag gegaan. Moeilijk hoor maar ook lachen. Lapland en koppijn bezorgden ons buikpijn.
terug naar de serieuzere zaken.
Buurvrouw K had een zware operatie voor de boeg en zij was om 12.30 uur aan de beurt. S even eerder, en wel om 11.00 uur. Dat werd dus 14.30 uur. De buurvouw was om een uur of half twee weggereden dus was de hele kamer leeg.
S. werd, vergezeld door ons,  het hele ziekenhuis doorgeduwd en bij de operatiekamer mocht B mee om de rugge(n)prik te aanschouwen. Gehuld in witte pakken ging het hele spul door de klapdeuren en begon het wachten. De ruggeprik was een peule(n)schil en toen maar naar de kamer. Wachten was het enige wat ons nog restte. De tijd gedood met het eten van broodjes kroket en "pesten". Een uurtje later kregen we het bericht dat de chirurg zeer tevreden was over de operatie. Niks geen draadjes, krammetjes of ankers. Nee hoor, de losse stukken waren met één schroef aan elkaar gezet. De hele prut werd weer dicht genaaid en S naar de uitslaapkamer gereden. Wij waren daar ook welkom. Mevrouw zat al keurig op ons te wachten en bleek alles meegekregen te hebben. Tot het met het schrapen van de botten aan toe. De beentjes bewogen alweer en de meters gaven aan dat ze in topconditie verkeerde. Prachtig dus.
Na een half uurtje weer terug naar de kamer en wachten op de pijn. Die kwam inderdaad na ongeveer 6 uur en wordt bestreden met paracetamol en diclofanac.
Omstreeks 20.30 werd buurvrouw K naar binnen gereden. Die had het echt zwaar na een heftige operatie. Gepaste stilte dus op de kamer. Ondertussen uit het personeelsrestaurant wat lekkere hapjes opgehaald maar de onverbiddelijke vermoeidheid sloeg toe.
Om ongeveer 21.30 uur zijn E en H naar huis gegaan, het tweetal achterlatend.
Morgen meer!!!!!!!!!!!!!!!!!

Groet'n
Eh.


ps. Hoop dat het viertal K en oma en S en B een goede maar vooral rustige nacht hebben.

Moi.

De S van HBES onder het mes.

Een poosje geleden al (maart 2010) werd er door S geklaagd over pijn in haar linkervoet. " 't Gaat vanzelf wel weer over" was de eerste reactie, maar dat deed het niet. Op bezoek bij de dokter, die een paar weken rust voorschreef. Volleybal technisch pakte dat niet zo heel goed uit maar later, op vakantie wel. Tijdens, en na de vakantie, was de pijn er echter nog steeds en werden we doorverwezen naar het Sportmedischcntrum van het UMCG. Ook daar weer foto's gemaakt en na bestudering van al het fotgrafisch materiaal was de conclusie:  Poot eraf......... nee hoor geintje. Er zou een scheurtje zitten in de groeischijf van S haar linkervoet. Intern overleg tussen de chirurg en de kinderorthopeed had tot gevolg dat er geopereerd diende te worden. Met een of twee draadjes wordt het spul weer aan elkaar gezet waarna de problemen over zouden kunnen zijn.
Dat was de voorgeschiedenis.
Nu is het dan zover. Na een "" nutteloze"" dag (10.00 uur aanwezig)van veel wachten en drie gesprekejes (16.00 uur) zijn B en S in het ziekenhuis achtergebleven en zij E en H nu thuis.
Morgen omstreeks 11.00 uur (of later) zal S geopereerd worden. Afhankelijk van tijdstip en de hoeveelheid last na de operatie mag S vrijdag misschien weer naar huis, maar het zal wel zaterdag worden.
Morgen meer.!!!!!!!


Groet'n EH en ook wel van SB denken we.

moi.